Interval training, op het besneeuwde schelpenpad.

 Wat is het toch altijd mooi om over een besneeuwd strand te hardlopen en door de besneeuwde duinen. Wanneer er bij ons in Noordwijk sneeuw ligt wordt er door mij altijd hard gelopen. Ervaring heeft me geleerd dat sneeuw soms maar een dag blijft liggen op het strand en duingebied, vandaar.

In eerste instantie stond er vandaag een interval training op het programma maar door de besneeuwde ondergrond in de duinen en het zachte zand op het strand werd besloten er een rustige training van te maken. 

Echt mooi was het strand waarop rustig werd hard gelopen in het weidse witte wonderland ( foto), genieten. Omdat de strook sneeuwvrij strand behoorlijk zwaar liep werd na 1 kilometer het strand afgegaan, bovenop de schuine afrit werd nog een pracht foto gemaakt ( foto). 

Eenmaal op het besneeuwde schelpenpad , het mooie hardloop pad vlak achter de ,,zeereep,, , begon het te sneeuwen (foto), het winterse gevoel was compleet! Door een andere hardloper werd ik ingehaald, we begroetten elkaar, Koen( een goede hardloper van de hardloop vereniging, Noordwijkerhoutse strandlopers) . Ik vroeg hem met wat voor hardloop training hij bezig was. Hij vertelde een interval training te hard lopen waarbij hij steeds iedere 2 minuten sneller liep. Is het niet  glad om snel te hardlopen ?.. vroeg ik....Nee hoor het gaat prima op het schelpenpad.

Dit zei hij niet tegen dovemansoren, m'n stopwatch werd ingesteld en ik liep rustig naar genummerde paal 12 waar vanaf de interval training begon, een 1 kilometer interval (4×) , de eerste kilometer stopte bij paal 22 ( iedere genummerde paal is 100 meter). Vanaf het begin liep de snelle training vlotjes, Koen had gelijk, ondanks de besneeuwde ondergrond van het prachtige schelpenpad ( foto, op de voorgrond het schelpenpad,  het midden de zeereep en in de achtergrond kan je de zee zien) was het snel hardlopen goed te doen.

Doch het snelle hardlopen ging niet helemaal zonder hindernis gepaard. Na een paar honderd meter in de 1e kilometer werd het pad in de volle breedte versperd door een grote groep wandelaars ( hardlopers?), ze keken niet op of om. Toen ik van mijn nadering op snelheid, de groep waarschuwde, week de groep chaotisch uiteen. Zonder aanraking van een medemens werd, hard, dwars de groep  in en weer uit gelopen  door de .............Noordwijkse beachrunner.  

Hardlopen,dwars door de wilde duinen.

 Wat is het toch altijd mooi, hardlopen over het machtige Noordwijkse strand. Gisteren tijdens een uitloop training van 4400 meter op het strand werd er weer volop genoten van het weidse uitzicht en de imponerende wolken partijen, prachtig (foto).

Vandaag dan voor het eerst deze winter hardlopen, dwars door de wilde duinen, iets waar al een tijdje voor getraind werd en naar uitgekeken. Omdat de gevoelstemperatuur met een noord-oosten wind -5 graden was, werd er warme kleding aangetrokken met zelfs een hals doekje. Met de auto werd naar een parkeerplaats gereden vlak bij de duinen. 

In de ochtend schemering werd eerst 10 minuten warm gelopen alvorens de wilde duinen via een opening in het prikkeldraad werd betreden.  Direct werd hardlopend een steil duintje beklommen en vanaf de top van het duin zag ik wat wildpaden die in de loop der jaren door damherten en reeën zijn gemaakt. Besloten werd de wildpaden te volgen, de dieren weten in het ruige duin gebied beter de ,,weg,, dan mezelf! Doordat de wildpaden vaak het lage gedeelte van de duinen volgden was het wel wat van links naar rechts laveren. 

Zeker 5 maal evenwel liep zo'n wildpad bovenop een hoog duin, wat voor mij behoorlijk zwaar was om hardlopend te doen. Wandelend werd dan het hoge duin beklommen , voor over gebogen , met de handen duwend op de boven benen. Hiermee bezig kreeg ik een flash back naar de fell race in het Lake District ( Engeland) vorig jaar mei. Tijdens deze run naar de top van de ,,Barf,, werd ook op de bovenbenen geduwd ( net als alle andere fell racers) om de top te bereiken, keun hoor. 

Op een der drie sfeer foto's van het duin gebied kan je zien hoe bovenop een duin twee wildpaden bij elkaar komen en in een pad verder gaan in een, in de loop der jaren, uitgesleten doorgang. Na deze doorgang het duin af en hup direct weer een ander duin op .....poefff. Grappig was ook dat wildpaden werden versperd door overhangende takken van bomen. Het wild loopt gemakkelijk onder deze hindernis door terwijl door mij eerst de takken omhoog moest worden geduwd, eer verder werd hard gelopen.

Na het avontuur in de wilde duinen werd natuurlijk ook nog wat over het strand hard gelopen voordat richting de auto werd gegaan. Vanaf het Noordwijkse strand een ieder het beste toe gewenst (foto) namens de ...............Noordwijkse beachrunner.