Wat een pracht avontuur.

 Wat een mooi lopie was het weer , vanochtend, een uitloop training van een hardloop sessie 2 dagen geleden. Voor dit lopie trok ik wel mijn trailschoenen aan. 

De ochtend na storm Benjamin, in Noordwijk was de storm gelukkig niet zo hevig, werd het strand op hardgelopen met nog steeds een hele harde westen wind. Omdat de wind schuin van achteren waaide had ik daar weinig last van. De zee was nog onstuimig en bulderde flink ( foto's) in de nacht was de zee tot de voorduintjes gekomen. 

De benen voelden niet best aan wat kwam door de zware training 2 dagen geleden maar door de harde wind in de rug was het te doen. Wat ook hielp was dat het strandzand goed te belopen was. De afrit ,,naaktstrand,, wandelde ik op om daarna naar beneden hard te lopen, naar het fietspad in de duinen toe. Daar werd in de berm van het fietspad hard gelopen, dit in navolging van andere trail runners die als ze hun trailschoenen aan hebben tijdens het hardlopen het asfalt proberen te mijden. 

Na een tijdje werd de berm van het fietspad verlaten en liep ik een mooi bospad van ongeveer 400 meter in. Halverwege het bospad maakte ik een onverwacht prachtig natuur moment mee. 

Midden op het pad stond een prachtig hert met een groot gewei, wat een mooi exemplaar was dit (foto)!! Met m'n mobiel werd een foto van het dier gemaakt, terwijl door mij verder werd gewandeld, wandelde het hert midden op het pad rustig voor mij uit, wat werd hiervan genoten zeg. Toen ik eenmaal weer begon met hardlopen liep het hert rustig rechts het bos in. Wat een pracht avontuur weer voor de .............Noordwijkse beachrunner.  

,, Finest moments,,

 Wat werd er weer volop genoten tijdens het duurlopie vandaag, wat ben ik toch blij een hardloper te zijn. 

Bij het verlaten van het huis werd zelfs nog begonnen met hardlopen in de miezer regen, omdat er geen wind bij stond was dat niet erg. Eenmaal in de bossen van de duinen werd direct de plezierige geur van de bomen geroken, wat het altijd herfstachtig maakt. Aan de paden waarop ik hard liep kon je zien dat de bomen al flink wat bladeren hadden laten vallen. De paden waren goed bedekt met gele,bruine en groene bladeren ( foto's) , mooi hoor. 

Het werd een soort van dwaallopie waarin telkens over  smalle bospaadjes werd hardgelopen , ook paadjes waarover ik niet veel heb hardgelopen en dit alles in een rustig tempo.  Door het vroege tijdstip waarop ik hard liep waren er verder weinig mede mensen in het prachtige herfst bos van de duinen. 

Toch, bij het oplopen van een bospad met een flink stijgingspercentage,  naderde ik 2 wandelende mannen,van achteren, die gezellig met elkaar aan het praten waren. Ik haalde de mannen links in en nog steeds hoorden ze me niet aankomen.....ahaaa.....tijd voor een van de beachrunner,,finest moments,, . Terwijl ik langs de linker man liep werd ( iets harder dan normaal) vol in zijn oor een goede morgen toegewenst. De man schrok onwijs en zei ,, joh, ik schrik me eigen een hoedje,,. Inmiddels was ik voorbij de mannen en stak mijn hand op, alle drie begonnen we hard te lachen....keun hoor. 

Na het bos en via een stukje schelpenpad werd de schuine afrit opgelopen naar de voorduintjes op het strand, hierin hardlopen is altijd leuk om te doen. Opvallend is het vlakke stukje (foto) dat zich in de verder heuvelachtige voorduintjes bevind. Na een tijdje in de duintjes werd het strand op hardgelopen en via afrit 21 weer verlaten. Na 65 minuten werd gestopt met hardlopen door de ..........Noordwijkse beachrunner.