Krantenloper Dam tot Dam loop.

Vandaag was het dan zover, als krantenloper de 16,1 km van Amsterdam naar Zaandam hardlopen. Het Leidsch Dagblad had mij de kans gegeven om dit voor hun te doen. Met de trein naar het Centraal station in Amsterdam, waar de start van de loop was, samen met mijn schoonzus Mo, die de DtD loop ook liep, en mijn vrouw Co die ons begeleidde. Een massa mensen (zie foto) dat was wat me opviel toen ik richting startgebied liep. Het was wel even wennen voor de beachrunner , die zijn trainingen altijd op het strand of in de duinen afwerkt  meestal in stilte en alleen. Dan de start vanuit het blauwe startvak.  Onder prima weersomstandigheden (niet te warm), bijna geen wind en onder luide aanmoedigingen vertrokken we. Mijn 3 minuten naar beneden bijgesteld doel moest haalbaar zijn. Het eerste ijkpunt was voor mij na 4 kilometer. Precies op de tijd die ik op mijn horloge wilde zien kwam ik door. Plan was nu om mijn snelheid iets te temperen,wat ik ook deed. Alle aanmoedigingen die ik kreeg onderweg van de toeschouwers beantwoordde ik met een V teken. Ook de drie mede krantenlopers  die ik in deze loop nog achter haalde gaf ik een V teken, waarbij een van de mannen me zelfs nog succes wenste. Onderweg nam ik alleen vier sponzen aan (bekertjes water ging hardlopend te moeilijk) om over mijn hoofd uit te knijpen en de polsen te verkoelen. Verder een sinaasappel voor het vocht. Onderwijl zo goed en zo kwaad als het ging probeerde ik de goed bedoelde verkoeling van de toeschouwers te vermijden(douches, tuinslangen,spuiten etc.). Maar halverwege de loop een hilarisch moment. Links van me zag ik twee kereltjes staan van nog geen meter hoog, met ieder een waterpistool in hun hand. Geen gevaar dacht ik , maar een van die ventjes  wist met zijn waterpistool mij volaan in mijn gezicht te spuiten en mij zo te verkoelen echt lachen. De vader hoorde ik de kereltjes vermanend toe spreken om toch maar vooral lager te richten, leuk. Dan de laatste 3 kilometer, het moment waarop ik wilde versnellen en wat wonderwel ook lukte. Ik verdaagde in een voor mij lopend groepje hardlopers (6man) op weg naar de finish, op dat moment moesten we wel slalommend  hardlopen om de achterblijvers van een eerder gestarte groep te omzeilen. In de laatste kilometer wabberde de groep weer uiteen maar ik kon mijn snelheid tot aan de finish goed vasthouden. Het resultaat, 9 seconden sneller dan mijn voorgenomen eindtijd  stemde me tot tevredenheid. Na afloop wandelde ik naar de Burcht waar het Noord Hollands Dagblad ( de sponsor) een verblijf had ( zie foto), waar ik een goodie bag met leuke snuisterijen kreeg aangereikt. Onder genot van een bakkie koffie wachtte ik op mijn vrouw (zie foto). Nadat ze me gevonden had vertrokken we richting huis, een ervaring rijker voor de ............Noordwijkse beachrunner.

Zomers tafereel

We treffen het wel wat betreft het prachtige warme weer de afgelopen (en komende) tijd. Het mooie nazomer weer nodigt uit tot verblijf op het strand. Iedere keer als ik op het strand arriveer (afrit 21), om mijn hardloop training (of iets anders) te beginnen zie ik (tijdens het strand seizoen) altijd een gezellig zomers tafereel (zie foto). De zin om op het strand te zijn is dan altijd erg groot. Een kant tekening moet worden gemaakt bij de zomerse week waar de temperatuur meerdere dagen boven de 30 graden kwam. Deze week viel samen met een lichamelijk zware werkweek  van mij, waardoor ik besloot tijdens mijn werkdagen niet te trainen (maar wel vertier te zoeken op het strand). Vlak voor mijn 5 daagse trainings stop had ik  een 15 km testloop gedaan (voor de Dam tot Dam loop) in een mooie tijd. Gisteren was mijn  laatste 15 km testloop. Bedoeling was  1 m en 30 sec sneller te lopen als de vorige test loop. Begonnen op het strand met zonnig weer liep ik naar de Langervelderslag  en van daaruit terug door  de bossen en duinen (echt een prachtig rondje) . Tijdens deze testloop werd er niet op het horloge gekeken, puur gevoelsmatig liep ik de 15 km. Bij het einde van mijn loop, waarbij ik voor het eerst op mijn horloge keek, bleek ik niet 1 m 30 sec  sneller, maar 1 m 30 sec langzamer te zijn geweest. Terug wandelend naar de grote waterkraan ,die aan het begin van de duinen staat , nam ik een flink aantal slokken water. Ondertussen dacht ik aan de tijd die ik net gelopen had, toch wel een streep door de rekening voor de ...............Noordwijkse beachrunner.