Bijna 3 uur was ik gisteren onderweg waarbij hardlopen de boventoon voerde. Bij mijn eerste lange tussenstop waar ik een afsluitende rekening weg bracht verdaagde ik bij Jan en zijn vrouw waar ik een gezellig bakkie koffie dronk. We praten over het leven in de bouw van heel wat jaren geleden. Ook bracht Jan het Luchterduinen Fonds ter sprake. Bedrijven die aansprakelijk zijn voor het windmolen park ver in zee geven geld voor een goed doel aan de inwoners van de badplaatsen om "goodwill " te kweken. Jan stelde als doel een elektrische strand rolstoel. Sinds zijn ongeluk die hij kreeg tijdens het beoefenen van zijn sport is hij zelf afhankelijk van een rolstoel. Hij vroeg mij op zijn doel te stemmen (via de computer) wat ik natuurlijk ook deed. Na deze tussenstop liep ik weer verder. Het snelle tempo voor de stop liet ik varen en in een zeer rustig tempo liep ik richting strand. Van vorige trainingen afgelopen week wist ik dat het goed toeven was op het strand. Ideale hardloop omstandigheden trof ik weer aan op het strand. Met een zwakke wind uit de oosthoek (weg trekkend zeewater) temperaturen rond het vriespunt, zonnig weer en een zeer breed strand, op sommige stukken wel meer als 100!!!!! meter breed , was het genieten. Bij het betreden van het strand via afrit "de naald" zag ik een geweldig panorama. Voor mij een waar zeebanket. Ontelbare aangespoelde mosselen en mesheften die vanzelfsprekend ook ontelbare meeuwen aantrokken die wel raad wisten met deze lekkernijen. Deze winter zullen de meeuwen in ieder geval niet van de honger om komen. Ook zag ik tijdens het hardlopen op het prachtige strand regelmatig aangespoelde zeesterren. Op een gegeven moment, door het rustige tempo kon ik alles in ogenschouw nemen, zag ik een giga! ! Noordzee krab waar ik even bij stil ging staan.....wat een ding..!! Direct moest ik denken aan een gebeuren flink wat jaren geleden. Met mijn zoon ( toen ong.10 jaar) op een mooie zomerdag waren we aan het worstelen in 1 meter hoog zeewater. Plan was om hem weer even vast te pakken en hem een paar meter verder weer in de zee te smijten. Tegelijkertijd dat ik hem onder zijn oksels pakten begon hij flink te schreeuwen van de pijn....au au ..pap..op de rug..op de rug.. uit het water ..uit het water. Ik nam hem op de rug en liep uit het water. Wat bleek....een krab had hem te grazen genomen. Aan beide kanten van zijn grote teen wondjes veroorzaakt door de scharen van een Noordzee krab. Of het dezelfde krab is geweest als op de foto..?...ik weet niet hoe oud ze kunnen worden....maar de krab is zeker net zo groot geweest volgens de ..........Noordwijkse beachrunner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten