Ruim 2 maanden eerder.

Met het mooie lente weer op het ogenblik beleefde ik weer een jaarlijks terugkerend fenomeen in het hardloop gebeuren.........maar eerst terug naarvorige week. Toen liep ik met het in die tijd nog aanwezige grauw koud en miezerig weers omstandigheden een hardloop training op het strand. Bedoeling was een lopie van 12 km over het strand hard te lopen. Bij afrit 21 het strand op en hup rechtsaf de ,,noord,, in. Voor me lag een koud leeg strand waarbij het strand behoorlijk zwaar te belopen was (half uur voor hoog water). Direct werd besloten het lopie flink in te korten gezien het zwaar lopende zand onder mijn voeten.
Na een aantal kilometers geconcentreerd hardlopen op het verlaten strand zag ik links (zeekantje) en rechts (tegen de duinen) twee flinke koppels zeemeeuwen. Mijn bedoeling was om met een haakse bocht sprintend tussen de meeuwen terecht te komen om daar dan een foto van te maken. Hardlopend langs de meeuwen , ze bleven rustig zitten, werd door mij vanuit het niets een haakse bocht genomen( met het mobieltje inmiddels in beider handen) richting de meeuwen van het zeekantje, in volle sprint. Echt......nog geen meter was ik de kant van de meeuwen hardgelopen of de vogels vlogen allemaal op (dat had ik niet verwacht). Er werd door mij toch flink door gesprint tot zelfs in de zee waar ik plotsklaps stopte en afdrukte, het werd nog niet eens een beroerde foto (foto).
Op het ogenblik word er door mij ook weer de ,,er toe doe,, trainingen hard gelopen en wel in de bossen van de Duindamse slag. In deze zware trainingen wordt geprobeerd opgedane kracht door de vele heuvel trainingen om te zetten in snelheid, nog niet eens een makkelijke opdracht kan ik jullie vertellen. Met de auto (samen met Corien) rijden we richting Duidamse slag waar we de auto parkeren. Na 10 minuten inlopen (corien gaat wandelen) arriveer ik bij het begin van het behoorlijk zware (maar prachtige) hardloop parcours (foto).
Dit parcours wordt ook wel de Wim van Gijlswijk fartlek genoemd. Het was deze man ( inmiddels overleden) die in een ver verleden zijn hardloop kompanen uitnodigden om met hem deze super training te komen hardlopen. Niet verwonderlijk was het daarom dat in die tijd de atleten van de a.v. Noordwijkerhoutse Strandlopers  de top tien uitslag domineerden van hardloop events waar dan ook!! Wat mij betreft is het een geluk dat ik deze training ook de leukste training vind om hard te lopen en daarbij geldt..........hoe sneller deze fartlek ronde wordt hard gelopen hoe gemakkelijker (en sneller) je hardloop wedstrijden gaan.
O ja.......even terugkomend op het jaarlijks terugkerend fenomeen waar ik altijd weer volop van kan genieten.........het voor het eerst van het nieuwe jaar weer hardlopen in de korte broek. Dit jaar zelfs ruim 2 maanden eerder.....dan in het jaar 2018. Door het mooie lente weer op het ogenblik was het geen moeilijke keus om met een korte broek te gaan hard lopen. Het gebeurde zelfs nog tijdens de zware training op het Wim van Gijlswijk parcours in de bossen van de Duindamse slag (foto). Hoe mooi kan het hardloop leven toch zijn voor de ..............Noordwijkse beachrunner.

Hulp uit onverwachtse hoek.

Inmiddels is het veilige om de dag trainenverruild voor 4 maal in de week trainen. Met het slechte weer de afgelopen tijd en regelmatig werk, valt dat nog niet eens mee. Vorige week liep ik een l.s.d. ( long slow distance) hard op het strand en terug door de duinen. Het weer was slecht. Met een koude zuid-oosten wind en beginnende sneeuw werd er aan begonnen. Met m'n dikste winter tight, een wit warm thermo shirt, m'n dikste warme zwarte winter shirt, muts, handschoenen en een water en wind dicht jack gevoerd met een lekker wolletje (foto) werd er vanuit gegaan dat dat warm genoeg gekleed zou zijn voor deze training. In het begin van de training ,, sloeg,, de kou direct door mijn kleding, het viel niet mee om me warm te lopen. Maar op het strand kreeg ik hulp uit onverwachtse hoek om me warm te lopen.
Op het bijna lege strand wandelde  in de verte iemand met een hond. De hond, een ranke kleine hazewind hond draaide zich om keek naar mij en liep op me af. De lieve hond had een oranje balletje in de bek. Voor me uit hardlopend legde de hond plots het oranje balletje op het strand en bleef stil staan. Al hardlopend gaf ik het oranje balletje een flinke trap waarna de hond het balletje als een speer ging ophalen. De hazewind hond pakte het oranje balletje kwam er mee naar mij toe, liep een tijdje een meter of vijf voor me uit legde het balletje weer op het strand neer, waarna ik het balletje weer hardlopend een flinke trap gaf. Spelend met de hond, we deden het bovenstaande zeker 10 maal, werd het lichaam lekker warm. Op een gegeven moment werd de afstand tussen ons en de honds eigenaar, die we spelenderwijs hardlopend al hadden ingehaald, te groot waarop het hondje besloot ermee te stoppen. Warm van de inspanning en het plezierige gevoel liep ik even later de afrit naald op. Boven op de afrit kregen sneeuw,koude en de harde wind vat op m'n lichaam maar niet op het humeur van de ............Noordwijkse beachrunner.