Hulp uit onverwachtse hoek.

Inmiddels is het veilige om de dag trainenverruild voor 4 maal in de week trainen. Met het slechte weer de afgelopen tijd en regelmatig werk, valt dat nog niet eens mee. Vorige week liep ik een l.s.d. ( long slow distance) hard op het strand en terug door de duinen. Het weer was slecht. Met een koude zuid-oosten wind en beginnende sneeuw werd er aan begonnen. Met m'n dikste winter tight, een wit warm thermo shirt, m'n dikste warme zwarte winter shirt, muts, handschoenen en een water en wind dicht jack gevoerd met een lekker wolletje (foto) werd er vanuit gegaan dat dat warm genoeg gekleed zou zijn voor deze training. In het begin van de training ,, sloeg,, de kou direct door mijn kleding, het viel niet mee om me warm te lopen. Maar op het strand kreeg ik hulp uit onverwachtse hoek om me warm te lopen.
Op het bijna lege strand wandelde  in de verte iemand met een hond. De hond, een ranke kleine hazewind hond draaide zich om keek naar mij en liep op me af. De lieve hond had een oranje balletje in de bek. Voor me uit hardlopend legde de hond plots het oranje balletje op het strand en bleef stil staan. Al hardlopend gaf ik het oranje balletje een flinke trap waarna de hond het balletje als een speer ging ophalen. De hazewind hond pakte het oranje balletje kwam er mee naar mij toe, liep een tijdje een meter of vijf voor me uit legde het balletje weer op het strand neer, waarna ik het balletje weer hardlopend een flinke trap gaf. Spelend met de hond, we deden het bovenstaande zeker 10 maal, werd het lichaam lekker warm. Op een gegeven moment werd de afstand tussen ons en de honds eigenaar, die we spelenderwijs hardlopend al hadden ingehaald, te groot waarop het hondje besloot ermee te stoppen. Warm van de inspanning en het plezierige gevoel liep ik even later de afrit naald op. Boven op de afrit kregen sneeuw,koude en de harde wind vat op m'n lichaam maar niet op het humeur van de ............Noordwijkse beachrunner.