17.000 mensen.

Afgelopen zondag met Co en Mo, als begeleider, meegegaan naar hun eerste hardloop evenement van het jaar 2019, de rokjesdagloop. Dit hardloop evenement dat op het Science Park in Amsterdam ( bij de universiteit van Amsterdam) werd gehouden, stond in het teken van de ongeneesbare ziekte MS. In Nederland hebben ong. 17.000 mensen deze ziekte, waarbij de ziekte twee maal zoveel keer voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. Bij MS ontstaan er ontstekingen in hersenen en ruggenmerg die voor schade aan de zenuwvezels zorgen waarna uitval van de spieren. Mede door de opbrengst van deze rokjesloop worden er steeds betere medicijnen gemaakt die MS verschijnselen kunnen tegen houden ( maar nog niet genezen,foto).
Corien en Monique besloten de 5 km wedstrijd te gaan hardlopen.  Na een flinke opwarm sessie van 20 minuten die voor de ,,Oerknal,, (eetcafe) werd gehouden , klonk het startschot om precies 14.00 uur voor de 5 km en om 14.05 uur voor de 10 km. Bijna 300 hardloopsters liepen mee verdeeld over beide afstanden welke met zonnig weer maar een koel noord- oosten windje werden hard gelopen. Co en Mo wisten een mooie tijd over de 5 km hardlopen op de klokken te krijgen, na een goed gelopen wedstrijd (foto).
Traditie getrouw reisden we per trein naar het Science Park in Amsterdam.  De treinen waren op de heenweg overvol wat kwam door werkzaamheden aan het spoor, stagnatie door een springer, een groot hardloop evenement( Zandvoort Circuit run) en het gratis reizen met het ,, boekenweek geschenk,,. Dit alles kon bij ons de pret niet drukken het reizen per trein blijft gewoon gezellig. Na een stop van de trein op een trein station, waar mensen de trein verlieten, bemachtigde ik een zit plaats naast een jonge man, we raakten aan de praat (Engels).
Hij vertelde dat hij een vluchteling uit Syrië was en een verblijfsvergunning voor Nederland had gekregen voor de duur van 5 jaar. Samen met zijn zus was hij het door oorlog verwoeste land gevlucht. Hij was met een studie bezig die voor hem ( in Nederland ) gratis was, in Syrië  moest hij voor zo'n zelfde studie jaarlijks 8.000 - 10.000 dollar betalen wat niet te doen was. Wanneer hij in Nederland aan een baan kan komen heeft hij een goede kans om definitief in ons land te mogen blijven.
Ik vroeg hem of hij niet iedere dag aan Syrië dacht. Nee, zei hij, aan die ellende wil ik niet denken, het land is verwoest en zodadelijk bij de opbouw hebben dezelfde mensen het weer voor het zeggen , je moet daar voorlopig niet meer zijn. Wel keek de Syrische jonge man iedere dag, met verwondering , naar het mooie veelal veilige leven in Nederland. Hij vertelde als je 'n tijdje in oorlogs gebied heb moeten leven zoals ik en nu hier in Nederland leef, kom je vanuit de hel in de hemel! Bij het verlaten van de trein wenste ik hem nog ,, good luck for the rest of your life,,. Overdenkend: wat ben ik blij een Nederlander te zijn.......en een ...............Noordwijkse beachrunner.