De schrik sloeg ons om het hart.

 Nog ver voor zonsopgang werd afgelopen zondag de  noord duinen al betreden om te gaan hardlopen. De aanvang van het hardlopen viel samen met een prachtig ochtend gloren. Door het mulle zand werd een duin opgelopen waar ik een foto nam van het  mooie lucht spektakel (foto).

Verder hardlopend werd het langzamerhand duidelijk dat mijn been nog niet helemaal hersteld was van de opgelopen blessure. Alleen rustig joggen liep redelijk maar sneller hardlopen ging moeizamer ( een understatement). Toch bleef ik hardlopen en wel tot aan de slagbomen op het schelpenpad. Op de terugweg werd Corien tegen het lijf gelopen (foto) die aan het run walk runnen was. Geen slecht idee want direct werd gestopt met hardlopen en samen werd  verder gegaan met de trainingsvorm run walk run.

Ook twee dagen later liepen Corien en ik weer samen een run walk run training. Corien liep 1  minuut hard en wandelde er 4 terwijl door  mij na 3  minuten wandelen 2 minuten werd hard gelopen. Tijdens deze training gebeurde er iets aangrijpend. 

Halverwege het fietspad in de duinen zag ik een dier dat het fietspad langzaam overstak. Eerst werd gedacht aan een Vlaamse gaai maar dichter bij komend sloeg de schrik ons om het hart. Het dier bleek een duinkonijn. De voorste helft van het diertje was  nog in orde maar het achterste gedeelte van het lichaam was geheel plat ( door iets overreden). Corien kon het niet aan zien en draaide haar hoofd weg terwijl door mij naar het diertje werd gekeken en opperde het konijn uit het lijden te verlossen.

Nee.....dat mocht ik zeker niet doen......we vervolgden onze training......het konijntje was inmiddels de duinen in gekropen. Op de terugweg van de run walk run vertelde ik aan Corien dat was na gedacht over het konijntje. Wanneer het nog vlak langs het fietspad was zou ik het alsnog uit het lijden verlossen. Het kwam niet zover want we hebben het onfortuinlijke diertje niet meer gezien.

O ja.......Op het einde van de run walk run training constateerden we in de duinen een met afval uitpuilende afvalbak ( foto). Corien heeft op haar mobiel een gemeente app ,,Fixi,, . Thuis gekomen van de run walk run training deed ze op de Fixi app een melding van de overvolle afval bak. Een uur later kreeg ze al  bericht van de gemeente terug, met een foto van een weer lege afval bak (foto), netjes alles opgeruimd. 

Kijk zo doen wij Noordwijkers in samenwerking met de gemeente dat. Een schone gemeente voor de bewoners, de bezoekers en natuurlijk voor de .............Noordwijkse beachrunner.

Een doffe stomp achterop de hamstring.

 Gisteren met Sanne op natuurijs geschaatst (foto). Dat het toch nog kon was niet echt verwacht daar afgelopen dinsdag tijdens een hardloop training tegen een hamstring blessure werd aangelopen. Opvallend in deze was dat ik achteraf gezien vooraf werd gewaarschuwd dat het achteraf mis zou gaan! Wat was het geval?

Op die dinsdag had ik in de vroege ochtend in de vrieskou (-9 graden) al een flinke wandeling gemaakt. Thuis gekomen werd de sneeuwschrapper ter hand genomen om de stoep aan de voorkant van het huis en een pad in de achtertuin sneeuw vrij te maken. Koud ( vingertoppen door de kou gevoelloos) werd het huis in  gegaan om een boterham te eten. Ook Sanne kwam nog even op bezoek om een ,, bakkie koffie,, te drinken. Samen maakten we een afspraak om op het einde van de week op natuur ijs te gaan schaatsen.

Ook vertelde ik aan Sanne dat ik naar boven zou gaan om me om te kleden in hardloop tenue en lekker op het strand te gaan hardlopen, het was inmiddels 11.00 uur. Gelijktijdig dat ik dit tegen Sanne zei werden de hamstrings door mij bevoeld.  Het waren geen zachte brede spieren.........nee.....de hamstrings voelden aan als ijzeren ronde buizen met als diameter(geschat) 5 cm!! Dus dit werd wel geconstateerd maar deed er verder niets mee.

Na goede warming up oefeningen werd naar het strand gewandeld om de hardloop training te beginnen. Rustig liep ik op de heenweg tegen de koude noord-oosten wind in. Het strand lag er prima bij (foto). Een brede strook vlak langs het zee water was goed te belopen. Opvallend vond ik de ijs schotsen die zich op het strand hadden gevormd (foto). De vloed in combinatie met de vorst zorgt voor steeds groter wordende ijs schotsen, een mooi natuur fenomeen.

Halverwege de training op het prachtige Noordwijkse strand werd om gekeerd. Veel zin had ik in het vervolg van de training 2 x 1 km snel ( rust 5 min joggen). Met de wind in de rug werd de eerste km snel hard gelopen en dat ging prima. Door dat  de koude wind in de rug waaide  en in een hogere snelheid werd hard gelopen begon het zelfs warm aan te voelen. Na 5 min joggen werd aan de tweede km snel hardlopen begonnen.

Bij het opnemen van de tijd precies bij het 500 meter punt ( 2e dukdalf) voelde het plotseling alsof iemand een doffe stomp achterop de hamstring gaf, direct werd met hardlopen gestopt........Een hamstrings blessure! Wandelend werd de training voltooid. Had ik maar naar de voortekenen (stijve hamstrings) geluisterd en niet gaan trainen of misschien later gaan trainen ( kou uit het lichaam).... maar ja dat is allemaal achteraf.

Dan het natuur ijs schaatsen nog. De blessure werd iedere dag iets minder ( door oefeningen te doen op voorspraak van m'n zoon). De hamstring was nog steeds gevoelig maar met Sanne ging ik zaterdag dan toch schaatsen op natuur ijs. Op een vlonder deden we onze schaatsen aan ( foto) waarna we gingen schaatsen op het ijs van een sloot dwars door besneeuwde landerijen prachtig.

Op natuur ijs schaatsen is dan toch ook een puike beleving. Want als je onderweg een prachtige witte reiger tegen komt op een besneeuwde landerij ( foto) is dat een moment dat niet snel vergeten zal worden door de ............Noordwijkse beachrunner.

In hardloop kleding sneeuwpop maken!

 Vanochtend werd om 07.50 uur de sneeuw in gelopen richting het strand om daar te gaan hardlopen. Onderweg naar het strand toe sneeuwschuivers en zout strooiers  van de gemeente. Ik was heel benieuwd hoe de omstandigheden op het strand zouden zijn. Nou het was bar en boos. Een striemende noord- oosten wind joeg de stuif sneeuw over het verlaten strand heen. Terwijl de zand hoogtes zonder sneeuw lagen, waren de kuilen vol met sneeuw gewaaid. Dus op het ene moment liep ik zonder sneeuw terwijl op het andere moment tot aan de enkels in de sneeuw werd hard gelopen.

Ik probeerde een paar foto's te maken met de mobiel maar de koude zorgde ervoor dat de werking van de mobiel stopte. Snel werd het strand afgelopen en besloot de rest van de training in het dorp te gaan hardlopen. Ik liep veelal in de luwte van de huizen en wel op de plaatsen waar weinig sneeuw lag , dat ging wonderwel goed.

Thuis gekomen na ong. 55 minuten hard lopen in de sneeuw ging ik ( met hardloop kleding nog aan) direct aan het werk om een sneeuwpop te maken. Tussen ons en de kinderen was een wedstrijd wie de mooiste sneeuwpop kon maken. De te winnen prijs was een ijstaart geschonken door de verliezers van de wedstrijd. Op de foto zie je dus onze ( Sjaak - Corien) sneeuwpop SjaCo , door mij op elkaar gezet en door Corien op getuigd. Of we gewonnen hebben weten we  niet, de kinderen moesten er  nog aan beginnen.

O ja......horeca ondernemers op het Noordwijkse strand doen op het ogenblik  goed hun best om er nog wat van te maken . Hardlopend (afgelopen dinsdag) op de afrit waar ik regelmatig het strand op loop was een hart verwarmend tafereel te zien. Met een parasol en andere ( vuurkorf etc.) Benodigdheden was een ,, take away,, gemaakt(foto). Op het bord wat hun waar aan prees om iets te kopen en mee te nemen was in het Engels iets moois geschreven. 

If i can't make you stay.........please take me away.  Echt een hart verwarmend geheel volgens de ..............Noordwijkse beachrunner.