Wat een verhaal weer....

 Wat een verhaal weer meegemaakt tijdens het hardlopen op een zon overgoten Noordwijks strand ( foto). Afgelopen Hemelvaartdag ging ik samen met Corien weer een hardlooptraining afwerken op het strand. Nu de temperatuur iets hoger wordt komen er steeds meer mensen op het strand , die als recreant hun vertier zoeken hierop. Hoe meer mensen hoe groter het aantal verhalen. 

In deze training wilde ik de noord in hardlopen en wel voorbij de ,,naald,, een afstand heen en terug van ong. 11 km. Corien trainde een run- Walk-run, we begonnen eraan ( foto). Op een goed te belopen strand , let wel ....de vloed was 2 uur eerder over het strand geweest, er werd toch met iedere stap iets in het zand gezakt , liepen de eerste 2 kilometers stroef maar daarna ging het prima.

Rustig hardlopend arriveerde ik op een stil stuk strand waar volop werd genoten van het hardlopen, de rust, de uitbundig schijnende zon en een kalm oosten windje (zij wind). Op een tiental meters voor me zag ik opeens een Apple iPhone in het zand liggen. In eerste instantie werd doorgelopen in de veronderstelling dat een ander het wel zou oprapen, maar achterom kijkend zag ik dat er niemand anders was om de iPhone op te rapen en voor me liep een man een meter of 300 van me vandaan.

Zuchtend werd omgekeerd en besloot de iPhone toch op te rapen en dan maar naar het politiebureau te brengen. Met de iPhone in de rechterhand vervolge ik de hardloop training. Voor de zekerheid liep ik wel naar de man die voor me op het strand wandelde en vroeg hem in het voorbij gaan of hij soms iets verloren had. Vol dramatiek antwoordde de man ( gekleed in een hoodie) dat hij alles verloren had, om daarna verder te gaan met.....nee ik heb niets verloren! 

Oké  zei ik .....en terwijl ik met de iPhone in mijn rechterhand naar hem zwaaide liep ik door.  In mijn ooghoeken zag ik nog net dat de man de zakken van zijn hoodie doorzocht en hij riep naar me....wacht meneer het is mijn iPhone.  Ja ja...riep ik, moet ik je nou geloven terwijl je net nog tegen me zei, dat je niets verloren had. Meneer......u overviel me met die vraag en de man begon hard achter mij aan te lopen. Maar ja......20 meter later stopte hij alweer met het hardlopen ....de snelheid van de beachrunner in combinatie met het inzakkende zand was voor hem te veel van het goede!

Iets in mij besloot toch om te keren naar de man. Ik zei hem de cijfer code van de iPhone in te toetsen en als het scherm zich zou vertonen kon hij de iPhone  krijgen. Daar begin ik echt niet aan riep hij naar me .....waarop ik antwoordde dat de iPhone  dan niet van hem zou zijn en gaf hem de groeten waarop ik de strandloop vervolgde. Meneer....stop..stop ik doe het toch .....ik zal de cijfer code in toetsen. Weer liep ik terug naar de man en hield de iPhone voor hem.

Niet kijken....niet kijken ....riep hij naar me waarop ik antwoordde niet naar zijn toets gedrag te kijken.  Met een trillende vinger toetste de man de cijfer code in waarna het scherm zich ontvouwde. Zie je wel.....zei de man , ik gaf hem direct zijn Apple iPhone  terug. Door mij werd wel opgemerkt dat het fijn zou zijn de volgende keer een normaal antwoord te geven op een serieuze vraag van de ........Noordwijkse beachrunner.

De dubbel.

 Afgelopen zondag lekker vroeg wezen hardlopen. Om 06.23 uur trok ik de voordeur achter me dicht en begon met het hardlopen richting het strand. Ondanks het vroege tijdstip waren er toch al mede mensen op het mooie brede strand (foto). Deze keer werd door mij hard gelopen naar de Katwijkse uitwatering een strandloop ( heen en terug) van ongeveer 11 km.

Met een rustige tegen wind liepen de kilometers direct lekker weg. In het begin van de strandloop liet zelfs de zon zich boven de duintjes zien ( foto) wat het allemaal nog mooier  maakte, het is geen straf een beachrunner te zijn. Eind oktober vorig jaar was het de laatste keer dat ik een duurloop van 11 km had hard gelopen , door allerlei omstandigheden was het er  niet meer van gekomen om lange duurlopen te hardlopen. 

Verrassend daarom was de ontmoeting met de Noordwijkse hardloopster Kitty. Tijdens een avond wandeling met Corien raakte ik met haar in gesprek. Kitty vertelde dat ze net een duurloop had hardgelopen naar Langervelderslag en weer terug door de duinen ( in een behoorlijk tempo) een afstand van 16 km. Voor mij was die afstand verrassend omdat ik zelf op dat moment  niet verder dan 10 km hard liep ( dan is 16 km een heel eindje weg).

Dat Kitty ( foto, Kitty tijdens een strandloop wedstrijd) weer lange afstanden kon hardlopen was niet vanzelfsprekend.  Ze vertelde dat ze meer dan een jaar verschillende  blessures  aan haar benen had gehad. Op een gegeven moment was het blessure  leed zo erg , dat ze tijdens een wandeling met haar man door hem moest worden vast gehouden zo onstabiel was ze. Op dat moment ging de gedachte door haar heen nooit meer te kunnen hardlopen!! 

Gelukkig is het zover niet gekomen. Haar lichaam heeft zich goed hersteld en ze kan weer lekker haar kilometertjes hard lopen. Misschien kan ze wel weer in training gaan voor de Berenloop haar favoriete hardloop event. Iedere hardloopster een eigen verhaal prachtig.

Vandaag dan een hardloop training op het strand samen met Corien. Voor mij stond een interval training op het programma  6 × 500 meter hard ( rust 250 m), en die verliep prima. Na afloop van de training liepen Corien en ik het strand af. Ik wenste m'n Ajax maatje Frank, uitbater van strand paviljoen  de Koele Costa, een goede morgen. Willen jullie een bakkie? ......vroeg Frank, ja dat is goed. 

Toen Frank (foto) kwam aanlopen met de lekkere koffie feliciteerde ik hem met ,, de dubbel,, ( Ajax won de eredivisie competitie en het nationale beker toernooi). We praten met z'n drieën over van alles maar ook over onze club Ajax. Wat hebben de jongens dit seizoen goed gevoetbald he Frank, wat hij natuurlijk beaamde. Ook vonden we beiden dat Ryan echt een goede voetballer aan het worden is en dat op zo'n jonge leeftijd . Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Natuurlijk voor Ajax .....maar ook voor de ...........Noordwijkse beachrunner.