Manmoedig.

 Net terug van weer een Noordvoort training, wat is dat toch altijd een pracht training. Deze keer was het wel koud om er te gaan hardlopen. 4 laagjes hardloop kledij volstonden niet om me tegen de koude gure zeewind te kleden, besloten werd daarom om er ook nog een overjas overheen te dragen........echt!

Tijdens de Noordvoort training weer een aantal herten gespot, de beesten liepen nu aan de binnenkant van de zeereep in de luwte voor de gure zeewind. Op het strand tijdens de terugweg werd door mij opgemerkt dat ook hier de storm had huis gehouden, veel duin afslag. 3 grote dukdalven waren door het zeewater in combinatie met de storm uit het zand geranseld. , en zijn nu voor even provisorisch op het strand gesteld (foto). 

Ook twee dode vogels op het strand en  een levende die  net op het strand was aangespoeld (foto). Het dier leek sterk vermagerd met olie op de  vleugels en poten, weinig overlevings kans volgens mij.

Dan werd ook nog samen met Corien getraind(foto). Haar training bestond uit joggen met op het keerpunt kracht oefeningen voor de benen terwijl door mij een km. interval training werd afgewerkt, en dit met een harde zuiden wind over het fietspad in de duinen. De eerste km. liep goed maar een tegenvallende km tijd. Tijdens de 2e km werd er een schep boven op gedaan voor een snellere tijd. Na een haakse bocht op snelheid werd het fietspad versperd door hekken. Snel liep ik er langs om de interval te vervolgen maar ik stuitte op een grote hoop zand over de volle breedte van het fietspad, einde 2e km. 

Er werd omgekeerd naar het schelpenpad maar het pad was slecht te belopen door regenval in de nacht waardoor er veel plassen aanwezig waren. Pas met de  tijd van de 3e km was ik tevreden. 

Op de terugweg had ik me manmoedig voor genomen ook kilometers te gaan hard lopen tegen de krachtige wind in maar op de helft van de vierde kilometer werd besloten terug te schakelen naar 500 meters intervals. Het lichaam gaf aan dat de wind te hard was om goede ,kilometers  tegen de wind in hard te lopen. Als sporter luister ik naar mijn lichaam, dit in tegenstelling tot veel andere sporters die er voor kiezen hun geest sterker te laten zijn dan het lichaam.......mij te gevaarlijk!

O ja.....dan was er  nog  in ons trainings gebied ( de noord duinen) een heimelijke actie voerder (ster) bezig geweest die op informatie borden en weg versperringen(foto), kreten en leuzen had op geschreven tegen de werkzaamheden die op het ogenblik gaande zijn in het duin gebied.  Ikzelf maak me niet zo druk over de werkzaamheden en de grote machines die op het ogenblik in de duinen zijn. Als het duin op pimpen achter de rug is en de machines het duin gebied hebben verlaten kan de  natuur zich weer herstellen......want.......de natuur is veel sterker dan de mensheid volgens de ............. Noordwijkse beachrunner. 

Zeewater met schuimvlokken kletsen hard in het gezicht.

 Hardlopen over het strand terwijl er geen strand is........kan dat? Jazeker....het overkwam me 31 januari jongstleden tijdens de noord-westen storm die over de kust gebieden raasde. 

De storm was op een trainings dag en ik liet de kans niet voorbij gaan om in de storm over het strand te gaan hardlopen. Thuis werd in een getijde tabel opgezocht wanneer het zeewater op het hoogst was ( 14.36 uur) en met een maximale vloed hoogte van 1 meter en 16 centimeter een behoorlijke verhoging.

Precies 20 minuten na de hardste windstoot ( 109 km per uur) die op het Noordwijkse strand werd gemeten arriveerde ik om 14.30 uur aan de voet van een strand afrit. Hardlopend de afrit op liep me een hardloper tegemoet die net het strand had verlaten.  Hij wenste me veel plezier toe voor het aankomende hardloop avontuur.......en dat werd het. Richting hoogste punt van de afrit werd het duin zand door de storm hard in m'n gezicht geblazen, ik werd gezandstraald.

Bij de eerste aanblik vanaf de top van de afrit naar beneden zag ik het al........er was geen strand. Het zeewater opgestuwd door de noord-westen storm had inmiddels niet alleen het gehele strand over genomen maar ook een groot deel van de voorduintjes verpulverd. Omdat bijna gelijktijdig met hoogwater de duintjes werd betreden leek het me toch veilig genoeg om er in te gaan hardlopen.

Maar wat een natuur geweld was dit.........! De woest kolkende en bulderende zee had zeker de helft van de voorduintjes op gevreten en gedreven door de stormachtige wind was het zee water ook bezig de rest van de duintjes proberen te verschalken ( eerste 2 foto's). Terwijl in dit natuur geweld werd hard gelopen kreeg ik opeens weer het overweldigende gevoel wat af en toe in mij opkomt. Het machtige leven en het hardlopen......dat ik mag doen, kan doen en ook doe .......en wel in volle gezondheid,prachtig! 

Na 500 meter hardlopen werd geprobeerd iets dichter bij de zee te komen om er een foto van te maken! Hoe dicht ik bij de zee kwam ..........? ......heel dicht.....kijk maar op de foto , het zee water met schuimvlokken kletsen hard in het gezicht.

Imponerend was vooral het samenspel tussen de woeste zee, de noord-westen storm en de voorduintjes. De golven van de zee kaatsen via de duinen terug het zee water in waar een botsing ontstond met een komende golf richting duinen waardoor er en hele hoog opspattende golf ontstond (foto)...life aanschouwd  door de ..........Noordwijkse beachrunner.