Hardlopen in Londen.

 De vraag was of ik m'n hardloop spullen nog zou meenemen voor het korte verblijf dat we met z'n vieren in Londen zouden hebben ( afgelopen vrijdag- zaterdag en zondag). De vele bezienswaardigheden die we wilden zien gaven weinig ruimte om te gaan hardlopen desondanks werd toch besloten de spullen voor het hardlopen in de rugtas mee te nemen. 

In het vliegtuig vlogen we naar Londen , met 9 miljoen inwoners een van de grootste steden wereld wijd. Onder de bezielende leiding van onze dochter Sanne en haar vriendin Amber zagen Corien en ik de ene na de andere Londense hot spots (foto). Als we naar een grote stad af reizen kopen we altijd een metro kaart waarmee we dan dagen lang ondergronds door de stad kunnen denderen ( Londen heeft de oudste metro lijn wereld wijd, 1863).

Tijdens een van de ritten in de ,,tube,, kreeg ik opeens een flashback naar m'n staptijd vroeger. Op feesten toen werd vaak muziek gedraaid ( op de rode schrap, hard) van de Amerikaanse zanger Iggy Pop. Het begin van het nummer Passenger van deze zanger ( die zich een bepaalde tijd in zijn leven meer thuis voelde in Europa dan in Amerika) gaat over het reizen in de metro van Europese steden van zaaltje naar zaaltje waar hij op trad. Iggy Pop.......i'am a passenger-and i ride and i ride-i ride through the city's back sides..... en zo is het maar net.

Op zondag ochtend vroeg werd er dan toch nog door mij hard gelopen in Londen. Ons hotel bevond zich vlak bij de Tower bridge een brug die over de rivier de Theems is gebouwd. Alongside the river Thames kon prima hard gelopen worden. Toen ik vroeg in de morgen schuchter daglicht onze hotel kamer zag belichten ( we sliepen met z'n vieren op de kamer) werd het bed uit gestapt waarna de hardloop spullen werden aangetrokken. Zachtjes vroeg ik aan Corien of ze mee ging........ja ze ging mee.

Vanaf het hotel jogden we naar de Tower bridge waar met hardlopen werd begonnen (foto). Het liep soepeltjes en op het einde van de brug werd hard lopend wat trapjes af gelopen rechts naar ,, The Queens Walk,, ( foto, bronzen bordje). Aangekomen bij de Lambeth bridge werd een aantal trappen opgelopen waarna werd gestopt met hardlopen. Besloten werd terug te gaan naar Corien die een ,,prossie,, aan het maken was met 2 agenten. Mooi hoor The Queens Walk (foto). 

Weer samen wandelend vertelde ik haar dat ik onder de ,, Tower bridge road ,, door ging hardlopen naar Butler's Wharf, aan de andere kant van de brug. Wat een prachtige omgeving was het hier....en wat lag de Theems er rustig bij, geen rimpeltje op het water (foto). Butler's Wharf was vroeger een scheepswerf waar schepen aan de kade haar waar losten waarna het in de pakhuizen werd opgeslagen. Het gebied raakte in verval en na upgrading zijn er nu moderne appartementen , restaurants en winkels van de gebouwen gemaakt ( waarde van de appartementen tussen de 450.000- 500.000 pound).

Terug komend in het hotel gingen we naar het wellness gedeelte daarvan maar we konden het wellness gebeuren niet bereiken. Aan een man van de receptie vroeg ik hoe we bij de wellness kwamen. Dat gaat pas om 07.00 uur open antwoordde de man .....het is nu 06.30 uur! Wat.....!!! ... ik keek op m'n horloge...07.30 uur.....wat bleek? ......ik was vergeten m'n horloge naar de Engelse tijd te zetten. De foto van de Tower bridge die Corien had gemaakt , bleek om 05.15 uur Engelse tijd al gemaakt te zijn! De morgenstond heeft goud in de mond volgens de .............Noordwijkse beachrunner.

Bilderbergerbos-bult.

 Vanaf het achter terrein van het hotel waar we verbleven wandelden Corien en ik in de vroege ochtend de bossen in van de Veluwe voor een run walk run. Opvallend op dit vroege tijdstip waren de vogels , die beschut door de fris groene bladeren , mooie serenades ten gehoor brachten.

We sloegen links af richting de Bilderbergerbos-bult,  een lange geasfalteerde boslaan die vanaf het hoogste punt kaarsrecht naar beneden loopt tot aan een wit hek. We wandelde al een tijdje toen Corien aan me vroeg hoe laat het was.......ik antwoordde tien voor half zeven........! Wat.... dat meen je niet.......heb je me zo vroeg het bed uitgehaald?  Jazeker...het is namelijk nooit te vroeg voor een goede sportieve run walk run.

We arriveerden op de Bilderbergerbos-bult waar begonnen werd met het hardlopen, ieder in eigen tempo. Ikzelf had er flink ,,de sokken in,, en was in ,,no time,, bij het witte hek. Daar keerde ik om en jogde naar Corien terug waarna we samen weer naar het witte hek liepen. Bij het hek deden we wat kracht oefeningen voor de benen, waarna we een mooi bospad in wandelde. 

Midden in het bos zagen we plots een hoek jonge aanplant van dennen bomen. Voor ieder kind dat geboren was in de gemeente aldaar in een jaar ( 207 kinderen) was een jonge boom geplant, origineel. Niet veel verder, we waren aan het joggen, tussen de bossen een klein heide veld heel verrassend. Het heideveld was nog vol met ochtend nevel, dit kwam door het vroege tijdstip en het feit dat de zon nog niet boven de bomen was uitgekomen. 

Dwars door het kleine heide veld liep een kronkelig smal paadje waar ik natuurlijk overheen ging hardlopen, wat een pracht beleving!  Corien maakte nog twee foto's van het mooie tafereel ( foto's).

Na een tijdje kris-kras het mooie bos te hebben doorkruist arriveerden we op de terugweg weer bij het witte hek aan de voet van de Bilderbergerbos-bult.  In een rustig tempo werd nu de lange heuvel hardlopend opgelopen. Maar liefst 4 minuten en 10 seconden liep ik op de heuvel eer de top werd bereikt waarbij de benen flink aan het werk moesten, Corien liep er iets langer over. 

Terug in het hotel namen we een verfrissende douche waarna we aanschoven voor een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt kon de dag beginnen voor Corien en de..........Noordwijkse beachrunner.