Wat een hardloop avontuur was dat gisteren, de voorbereidings loop voor de pracht strandloop vanaf de zuid pier van Ijmuiden naar strandpaviljoen de Koele costa in Noordwijk, met een duur van 150 minuten die ik hard liep en Corien mee fietste. Als je hardlopend zolang van huis gaat kan er van alles gebeuren en dat deed het ook!
Met m'n zoon Sjaak had ik afgesproken dat Corien en ik ons om 14.30 uur aan zijn huis ( de Zilk) zouden melden. Vanuit Noordwijk zouden we over strand naar Zandvoort gaan en daar op het fietspad via Bentveld,Aerdenhout en Vogelenzang weer terug naar de Zilk om daar te finishen we begonnen er aan.
Klokslag 12.00 uur werd de voordeur op slot gedraaid en werd naar de afrit van de Koele Costa hard gelopen waar het strand werd op gegaan. De 1e km hardlopen ( en Corien fietsen) was het slalommen door de vele badgasten , daarna werd het iets rustiger met mensen. In tegenstelling tot de vorige lange duurloop voelden de benen nu niet zo sterk aan wat resulteerde in een stroeve eerste 20 minuten, Corien was haar kilometers op het strand rustig aan het rond draaien (foto).
Bij de ,,naald,, begon bij mij het hardlopen ook soepeler te gaan dat kwam goed uit want zo kon ik ook volop genieten van het machtig mooie strand. Vooral het pracht strand van Noordvoort was een lust voor het oog (foto). De stilte , het rustige rugwindje , het goed te belopen strand en het zonnetje dat lekker aan het schijnen was, wat ben ik blij een beachrunner te zijn! Het duurde niet lang of we arriveerden in Zandvoort waar Corien met de fiets in de hand (foto) het strand verliet . Mij zie je op een bestraten steile afrit het strand verlaten (foto).
Direct begon het hardlopen stroever te gaan wat kwam door het bonken op de bestrating. Corien daarin tegen had het prima naar haar zin fietsend op de fietspaden. Richting Bentveld liep ik nog onder een ecoduct door (foto) , hierover kunnen dieren veilig de overkant van een drukke auto weg bereiken zonder aangereden te worden. Dan werd Aerdenhout aan gedaan waar we een weg te vroeg rechts af sloegen, de Zuidlaan. Wat een lange laan was dat.....er kwam geen einde aan. Op het einde van de laan bleek het doodlopend te zijn......lekker dan!
,, We gaan het Naaldenvelder bos in om een ,,olifanten pad,, te zoeken naar een weg meer oost waarts ,,. Zei ik tegen Corien. Ik liep en Corien fietste op mooie bospaden speurend naar een bevrijdende weg. Helaas de bos paden werden steeds moeilijker begaan baarder en eindigde boven op een heuvel. Corien zag op het pijltje van haar mobiel dat we de goede kant op gingen, het pijltje wees precies naar het huis van Sjaak en Chantal, alleen we konden niet verder.
Dan maar weer dezelfde weg terug. Terug gekeerd bij het begin van het bos hief ik me armen te hemel ( foto).....nee niet weer die lange Zuidlaan af......maar ja het kon niet anders. We zaten inmiddels op de ,,right track,, en halverwege de Zuidlaan waren de 150 minuten op die ik zou gaan hardlopen, ik stopte daarom met het hardlopen.
Samen besloten we om de beurt te gaan fietsen , het fietsen ging ons beide beter af dan het zitten op de smalle bagagedrager! Alleen..........Op een gegeven moment toen ik aan het fietsen was verdween de kracht uit de benen.......wat nu te doen? Ik vroeg Corien om haar handen op m'n boven benen te leggen en de benen naar beneden te duwen en op deze manier kon ik ook mijn fiets beurt vol brengen. De laatste fiets beurt werd door Corien gedaan met nog verrassend veel kracht.
Bijna een uur later dan de afspraak was kwamen we bij Sjaak en Chantal aan (foto) , behoorlijk moe. Maar het leed was snel,geleden . Onze zoon maakte voor ons een heerlijk warm broodje met kaas en schonk een verfrissende chocomel in waardoor de krachten weer snel aanwezig waren bij Corien en de ................Noordwijkse beachrunner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten