4 km wedstrijd vestingstadje Naarden.

 Net terug van een 4 km hardloop wedstrijd in het vestingstadje Naarden. Niet alleen ik deed mijn hardloopschoenen aan om de wedstrijd te gaan hardlopen maar ook Corien was een deelneemster aan de gezellige 4 km wedstrijd.

Deze keer reden we met de auto naar het wedstrijd parcours toe. Eerst wandelde we naar het sportcentrum  van Naarden , Lunet, om onze start nummers op te halen waarna we ook wandelend naar het vestingstadje Naarden gingen waar de start was. We liepen langs een aantal drummers met hun drumstellen (foto), de muzikanten waren zich aan het klaar maken om de hardlopers (sters) op muziek te trakteren, leuk hoor.

Het was gezellig op de start locatie , een man was alle sporters vol enthousiasme met bewegings oefeningen aan het klaar stomen voor de hardloop wedstrijd.Ikzelf liep me warm door ( na rek en strek oefeningen) 5 minuten rustig in te lopen (foto) met daarna 2 versnellingen van 100 meter, de benen voelden goed aan. Corien deed wel mee met de warming up,  ze stond flink te zwaaien met haar armen.

Er deden heel wat hardlopers (sters) (foto) mee aan de wedstrijd van 1-2- of 3 rondjes rond de vestingstad (foto). Voor mij en Corien dus 1 rondje rond de vesting ( het gehele parcours was de vesting muren aan de rechter kant van ons). Na de start kwam ik direct in een goede cadans op de juiste snelheid en dat is mooi. Bedoeling was de gehele wedstrijd het zelfde tempo te blijven hardlopen wat me goed afging, ondanks dat de laatste kilometer met veel gehijg gepaard ging. Er rolde met 17.05 minuten dan ook een pracht tijd uit waar ik erg tevreden mee was! 

Corien begon rustig aan de 4 km wedstrijd, verstandig, ze had al heel wat jaren geen wedstrijd meer hard gelopen. Ze bleef steeds in de buurt van een mede hardloopster, beiden liepen op dezelfde snelheid. Richting het finish doek wist ze al zwaaiend (foto) zelfs nog iets te versnellen. 

Na afloop dronken we in het pittoreske Naarden vesting nog een cappuccino waarna na een wandeling door het mooie stadje nog een club sandwich werd opgegeten door Corien en de ................Noordwijkse beachrunner.

Flying from the fells.

 Net terug van een week verblijf in het Lake District,  de regio ligt in het noord-westen van Engeland. Corien en ik waren hier voor mooie wandelingen te maken in combinatie met een fell race die in de avond  uren zou worden hard gelopen. 

In 2023 was voor mij het hoofd doel ( wat betreft hardlopen) een fell race (8km) over de toppen van de Barf en Lord's Seat  heelhuids hard te lopen, de eerste 4 maanden van 2023 stonden in het teken hiervan. Iedere week werd op de witte palen route getraind , de lange duurlopen werden soms zwaarder gemaakt door veel heuvels hierin hard te lopen en af en toe een zware heuvel training. 

Met de trein ( Eurostar) reisden we naar Londen om van daaruit ook met de trein naar Penrith te gaan. In deze plaats sliepen we in een hotel van 1597.....welkom in oud Engeland. In Penrith de laatste voorbereidings training, om 06.00 uur in de ochtend (zondag) werd het hotel uitgelopen 25 minuten heuvel op ........de afdaling duurde maar 13  minuten. Na Penrith reden we per bus naar Keswick (foto) een plaats met nog geen 5000 inwoners , hart van het Lake District. 

Hier wandelde we op maandag Derwent water rond ( foto) een meer omgeven door de fell's . De mooie wandeling bleek ( met wat omzwervingen) 22.6 km te zijn!! Op de dinsdag beklommen  Corien ( foto) en ik de Catbells een heuvel met een hoogte van meer dan 600 meter, op deze heuvel beklommen we met handen en voeten rots partijen....poeffff. Dan was woensdag race day.  

Door Carl ( tweevoudig  fell race kampioen van Engeland) werden we met de auto opgehaald vanaf ons hotel naar Whinlatter pass ( foto) onze start locatie. Hier at ik nog wat ( energie reep + banaan) ......ik was er klaar voor. 

3,2,1 gestart waren we. In LSD ( long slow distance) tempo werd aan de fell race begonnen. 80 % van de deelnemers (143) liepen sprintend de de heuvel op ( Barf,  bijna 500 meter) besloten werd met de 20% rustige fell racers van start te gaan. De flank van de Barf bestond uit brede bos lanen met steentjes van 1-2 cm afgewisseld met smalle wild paadjes waar over kleine stroompjes en hekjes moest worden gegaan, prachtig. 

De top van de Barf was steil waardoor alle fell racers met het hoofd gebogen en handen op de boven benen drukkend naar boven wandelde ook door mij, leuk hoor. Tussen de toppen van de Barf en Lord's Seat  (foto) was het moeilijk hardlopen , dat kwam omdat er veel puntige stenen van ong. 5 cm op het pad lagen met in het dal veel modder....oppassen! 

Dan de afdaling van Lord's Seat,  fantastisch.  Op de brede bos lanen , met ook hier  stenen van 1-2 cm , was er een flink dalings percentage. In deze afdaling kreeg ik gezelschap van North fell runner Paul Dobson (foto). Hij kwam me hard voorbij lopen .....aanhaken was het devies......wat gingen we snel. Op een gegeven moment liepen we zij aan zij de heuvel af de ene na de andere fell racer inhalend..........we were flying from the fells. Op een steiler stukje naar beneden met iets grotere stenen dacht ik.......als nu gevallen wordt kan je me bij elkaar vegen.....maar we bleven op de been en de snelheid bleef hoog. 

Plots sloeg north fell runner Paul Dobson links af een paadje in van nog geen meter breed, door mij werd iets te ver door gelopen,  keerde om en liep ook snel het finish gebied in. Hier liep me mede afdaler verkeerd terwijl aan mij door een vrijwilliger de goede weg werd aangewezen. Onder luide aanmoediging van Corien werd heelhuids de finishlijn (foto)  over gelopen door de ...........Noordwijkse beachrunner.