Rijp

Het trainen gaat me op het ogenblik goed af. Het lichaam wil weer. Afgelopen week tijdens een duurloop van 15 km haakte op de terugweg een hardloopster bij me aan.Ik wist dat ze de Dam tot Dam loop 2016 ongeveer in dezelfde tijd  had hardgelopen als ikzelf. Niets lekkerder dan hardlopen met een hardloper (ster) van je eigen niveau. Als vanzelf liepen we een tijdje met elkaar op, ondertussen gezellig pratend. Op het schelpenpad namen we afscheid van elkaar,zij rechts naar haar beginpunt toe (ze liep een duurloop van 1,5 uur) terwijl ik linksaf richting huis ging. Gisteren liep ik een interval training (kilometers). Aan de minimale kilometer snelheid, die ik de winter door,wil blijven lopen kwam ik gemakkelijk aan een goed teken derhalve. Vandaag dan met heerlijk zonnig weer een dwaalloop, mijn favoriete loop. In deze loop moet niets. Het eerste duin dat ik opliep lag vol met rijp en dat was bij ons (Noordwijk) voor het eerst dit jaar(zie foto). Tijdens deze dwaalloop waarin ik mijn rugzakje droeg met boterhammen en appelsap kwam ik in de duinen erg veel mede sporters tegen (Door het hoge water waagde ik me niet op het strand). Hardloop groepjes (zie foto) mountainbikers, wielrenners (vloekende,waar zijn ze mee bezig?), nordic walkers,paardrijders, wandelaars, vogelaars , een scala aan mensen die net als ik volop aan het genieten waren prachtig. Tijdens deze dwaalloop moest ik ook denken aan de ultralopers die in de Zuid Franse stad Albi voor Nederland een Europees kampioenschap 24 uur hard liepen. De resultaten van de Nederlanders waren niet goed. De best geklasseerde Nederlander eindigde op bijna 60 kilometer !! achterstand van de overwinnaar. Nee.......dan deed hardloop maat Paul (zie foto) het beter. Op de Amsterdam marathon wist hij in zijn leeftijds categorie de bronzen plak op het Nederlands kampioenschap binnen te halen, wat ook een gevoel van trots gaf bij de ..........Noordwijkse beachrunner.

Rozengeur en maneschijn.......

In het hardloop gebeuren is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Zelf heb ik dat kortgeleden aan "den lijven" ondervonden. Na een aantal maanden zware lichamelijke arbeid (in de bouw) merkte ik dat ik aan kracht moest inboeten. Met nog een week zwaar werk te gaan was ik me al aan het verkneuteren  op mijn zelf genomen vrije dagen , om lichamelijk weer aan te sterken.  Op de laatste vrijdag (met een groot plafond en 2 hoge muren te stukadoren een zware dag) vond ik het ook een goed idee om een strandloop te gaan hardlopen. Het was zonnig weer en het strand in de eb stand. Op het strand aangekomen begon ik aan de vrijdag namiddag loop, dus niet! Het leek wel of ik het hardlopen verleerd was, overal pijn wat me dwong te wandelen. Hup weer proberen...nee hoor. Dan maar wandelend de eerste strandopgang op, de schuine afrit (zie foto). Met mijn schoenen vol zand kwam ik boven op het duin. Ik zocht een bankie  op waar ik het zand uit mijn schoenen haalde. Weer probeerde ik te gaan hardlopen, nee niet te doen. Ik zocht weer een bankie op , nu om het zand uit mijn .....sokken te halen! Hup weer proberen....tot"overmaat van ramp" opeens flinke pijn scheuten in mijn buik (hoge nood) waardoor ik elke keer bij een pijnscheut in elkaar zeeg om de pijn op te vangen. Daar liep de beachrunner dan: gesloopt door zijn werk met barre pijn scheuten in de buik, een HORROR strand-duinloop. Thuis gekomen bleek dat ik over 2,5 km  40 minuten had gedaan. Nadat ik eerst zorgde dat de "hoge nood" was verdwenen, keek ik naar mijn 5 jaar oude hardloopschoenen ( ik loop wisselend met 3 paar schoenen). Met deze sportschoenen wist ik zware hardloop competities in mijn leeftijds categorie winnend af te sluiten. Met veel moeite moest ik afscheid van ze nemen het was meer gat als schoen geworden ( alles is vergankelijk). Ze verdaagde uiteindelijk in de vuilcontainer van de ...............Noordwijkse beachrunner.

Uitgestrektheid...

Met interesse heb ik de hardloop verrichtingen gevolgd van de Nederlandse deelnemers aan de Griekse ultraloop de Spartathlon, een loop van 246 kilometer van Athene naar Sparta (30 sept- 1 okt). Een van de deelnemers liep tijdens mijn ultraloop van Velsen naar Den helder (60 km) een tijdje met me op waarbij we tijdens het hardlopen gezellig een praatje maakte. Op Ultraned ( web site voor ultra lopers ) kon ik precies volgen hoe het hem verging in deze zware loop. Tot aan de voet van de sangapas  (een berg) liep hij prima , maar daarna werd het minder. Op checkpoint 62 (202 km!!) kwam hij buiten de (cuttoff )tijd binnen waarop hij besloot te stoppen. Jammer hij was zo dicht bij een finish  ( toch goed gedaan Dick). Ikzelf liep een aantal dagen geleden met mijn goede hardloop maat Paul een interval van 6x 1 km . We hadden al een tijdje niet meer samen getraind. Paul is zich aan het voor bereiden op de Amsterdam marathon waarin hij een snelle tijd wil gaan lopen. Het ziet er goed uit voor hem, hij is prima in vorm. Mijn voorbereidingen gaan eerdaags beginnen voor een nieuw doel. Nog dit jaar wil ik een strandloop gaan hardlopen van de Zuid pier van Ijmuiden naar Noordwijk in een behoorlijke tijd. De afstand van deze loop is ongeveer 26 kilometer, niet een te zware opgave maar wel weer iets om naar uit te kijken ( vooral naar de uitgestrektheid van het prachtige strand op deze tocht, zie foto's ). Vermeldingswaardig is ook, dat ik bij het inlezen naar (de overleden) ultraloper J.Knippenberg tijdens mijn ultraloop avontuur, te weten kwam dat er in 1973 een ,, monster strandloop,, van IJmuiden naar Noordwijk en weer terug naar Ijmuiden werd gehouden. Overwinnaar van deze eenmalige strandloop wedstrijd was (jawel) J.Knippenberg.  In de voetsporen van een legendarische ultraloper te hardlopen, in mijn uppie, op het mooie strand, geeft er een extra dimensie aan voor de ............Noordwijkse beachrunner.