Ooit wel eens als hardloper(ster) in een 'Madurodam setting' aanwezig geweest? Ja.........ik wel! Een aantal dagen geleden hielden we bij ons thuis al het knusse St. Nicolaas avondje, een aantal dagen te vroeg omdat Sanne haar dromen weer ging leven nu 'n tijdje in Amerika. Ze wilde graag het knusse avondje beleven voordat ze naar Amerika ging, vandaar. De Sint en Pieten hadden de hardloop route van Malaga naar Pedregalejo in miniatuur na gebouwd met daarin de Noordwijkse beachrunner(foto) en een gedicht van meer dan 1 meter lang. Als hardloper(ster) hebben we nu eenmaal een sport waarmee de Sint en Pieten wel raad weten als het om dichten gaat, een dankbaar onderwerp. Vooral onvoorziene gebeurtenissen, blunders en tegenslagen die in onze hardloopsport regelmatig voorkomen worden dan breed uitgemeten, leuk. Een zo'n onvoorziene gebeurtenis maakte ik tijdens mijn hardlooptraining afgelopen woensdag mee. Na mijn werk wilde ik 'n rustige loop doen van ongeveer 'n uurtje, voor de zekerheid nam ik mijn hoofdlamp mee. Op de heenweg door de duinen was het nog licht maar toen ik op de terugweg het strand op ging was het al donker. Daar de maan opeens boven de duinen verscheen verlichtte die het strand dusdanig dat het hoofdlampje niet nodig was. In de laatste kilometer schoven de wolken voor de maan en het begon te regenen. Ik zette mijn zwarte muts op en versnelde iets (regen is nou niet echt mijn ding) ondanks dat het goed donker was geworden kon ik nog genoeg zien om zonder lamp te blijven hardlopen. Maar dan.......(als ik er aan terug denk!).......vanuit het niets.......werd het strand opeens hel verlicht, het licht verblinde me zelfs iets....direct gevolgd door een enorme knal .......m'n hele lichaam schudde van de kracht van deze knal........onweer ......en wel heel dichtbij. Hoe kwetsbaar is een mens in dit natuur geweld? Heel kwetsbaar kan ik je zeggen! Op m'n aller hards liep ik naar huis en pas daar kwam het veilige gevoel voor de ............Noordwijkse beachrunner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten