De eerste storm van 2018 waaiden gisteren over ons land. Ook bij ons in Noordwijk en vooral op het Noordwijkse strand was dat te merken. Tijdens hoogwater van de bulderende zee was ik bij de schuine afrit en zag dat de zee tot in de voorduintjes wist binnen te dringen , maar ze hielden goed stand. Vandaag stond een lange loop in het trainings schema die ik op de heenweg over het strand ging hardlopen. Nou weet ik dat de dag na een storm het strand er heel vlak bij ligt , de terugtrekkende zee neemt zand mee en egaliseert het strand op een natuurlijke manier tot een vlakke plaat (een vloerenlegger doet het niet beter) waarop het best hardlopen is (foto). Benieuwd was ik ook of de zeereep verderop stand zou houden tegen de sterke kracht van de wilde zee. In een rustig tempo begon ik de lange loop over het strand. Hardlopend zag ik dat de duinen de brute kracht van het zeewater goed had doorstaan. Op een plek was de zee 1 meter van de afrastering gekomen maar het hekwerk stond nog fier overeind (foto). Verder hardlopend in een toch wel sneller wordend tempo op het prima te belopen strand liep ik voorbij ,,de Naald,, richting Langervelderslag waar het was mis gegaan. Het hekwerk dat zich hier in de zeereep bevond was over een lengte van meer dan 400 meter door de zee verzwolgen! De meeste paaltjes lagen onder het zand maar meer naar de nog staande paaltjes zag ik ze bovenop het zang liggen verweven met het prikkeldraad (foto's). Tegen natuur geweld is geen kruid gewassen volgens de ..............Noordwijkse beachrunner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten