Franse tappen en mini duintjes op het strand.

Het strand verveelt me nooit en.........is iedere dag anders. Een flink aantal keren liep ik mijn hardloop trainingen in de duinen daar de weersomstandigheden tijdens een periode in de maand maart te slecht waren om op het strand te trainen ( gure winden met veel regen). Afgelopen zondag gaf de buienradar rond 7.30 uur geen regen meer door dus rond deze tijd liep ik ons huis uit om een hardloop training te gaan lopen naar de Katwijse uitwatering ( er stond nog wel veel wind).
Op de zuid boulevard bleek het ongelijk van buien radar. Vol in de wind ving ik een kilometer lang een heftige regenbui op die me drijf nat maakte, gelukkig werd m'n sportkleding snel droog geblazen door de harde westen wind. Door de duinen werd naar de uitwatering gelopen waar het strand op werd gegaan. Op de 1ste foto is te zien dat ,, geen vuiltje aan de lucht,, volgens buienradar niet echt strookte met de realiteit. Op deze foto is op de voorgrond ook al de mini duintjes te zien die zich met super harde wind , achter schelpen- kiezels etc. op het strand weten te vormen. Een foto van dichtbij (foto) maakt dat nog duidelijker, altijd leuk om te zien.
Dan werd er gisteren een uitloop training hard gelopen naar aanleiding van een interval training de dag ervoor. In deze training waren er twee mooie gebeurtenissen. Een uitloop training wordt door mij in een laag tempo hard gelopen,waardoor je oog kan hebben voor van alles. Op het strand aangekomen liep ik rustig langs de vloedlijn de ,,noord,, in. Na verloop van tijd werd er over een ,,vuil stee,, heen gelopen.....wat is dat...?.....een Franse tap.....!..en nog een.....! De naam zegt het al , deze reuzen pieren komen vooral voor bij de Franse kusten maar door de harde zuid westen wind de afgelopen tijd en de sterke stroming zijn ze naar het Noordwijkse strand gedreven prachtig.
Inmiddels gestopt met hardlopen zocht ik iets om de Franse tappen in te doen. Met een volleerd jutters oog werd het strand af gezocht en zag een oranje handschoen die waarschijnlijk van een visserman is geweest en door een sterke windvlaag is de handschoen overboord gewaaid waarna aangespoeld op het Noordwijkse strand. Hier werden de Franse tappen in gedaan die gevonden waren om mee naar huis te nemen (foto). De Franse tap is namelijk een top aas om de Kabeljauw te belagen (hengel) wat dan ook binnenkort gaat gebeuren.
Maar de mooiste gebeurtenis van deze uitloop training is het volgende! Op de terugweg liep ik hardlopend over het schelpen pad en over een 500 meter ,,verborgen,, trail paadje dat parallel loopt met het schelpenpad.  Bij de afrit ,,naaktstrand,, aangekomen stond daar een auto op het pad van Staatsbosbeheer ,een man stapte uit een inspecteerde de afrastering van de afrit......het zal toch niet! Bij de vriendelijke man werd gestopt met hardlopen en vroeg aan hem wie verantwoordelijk is voor het onderhoud van de afrasteringen van de strand afritten. Hij antwoordde .........het gaat gebeuren!...........het gaat gebeuren? Ja......hij vertelde dat waarschijnlijk over een maand een begin wordt gemaakt met het vernieuwen van de midden afrasteringen van de strand afritten en dat dat een hele klus zou gaan worden. Na een bedankje naar hem toe voor de informatie werd met een goed gevoel huiswaarts gelopen. Zal de melding die ik vorig jaar heb gedaan aan het Hoogheemraadschap van Rijnland,  waarbij ik m' n geschreven blog over de slechte staat van de afrastering naar hun heb toegestuurd, meegeholpen hebben aan het besluit om met de vernieuwing ( en daardoor veiligheid) van de afrastering te beginnen? Dat zal altijd een vraag blijven voor de ................Noordwijkse beachrunner.

17,0..17,2.............22,0 !

Een omschakeling van training tijdens een hardloop training is door mij altijd snel gemaakt. Afgelopen zondag (3-3) een dag met veel regen en een harde zuiden wind liep ik (ondanks het slechte weer) toch ons huis uit om een interval training te gaan hardlopen (6×1 km) . Ingelopen werd er langs de zeereep en na 6 minuten arriveerde ik bij het begin van de duinen aan het fietspad. Op dit fietspad door de duinen zijn al een tijdje met cijfers 100 meter punten gemaakt (foto), ideaal voor de hardloper(ster).
De lichamelijk zware werk weken de afgelopen tijd hadden er voor gezorgd dat mijn hardloop conditie achteruit was gegaan. Er werd begonnen aan de 1e km interval wat naar mijn gevoel goed ging. Toen ik evenwel 200 meter ver was en op het wegdek de 17,2 passeerde (foto) werd door mij geconcludeerd dat het niet best was ( de snelheid). Maar liefst 1 minuut en 1 seconde had ik over de de 1e 200 meter hard gelopen..........de interval training had op deze snelheid geen nut. Zin om meer snelheid te maken en zo een training op de toppen van m'n kunnen te hardlopen had en kon ik niet. Maar.......de harde wind in de rug gaf me een ingeving. Waarom niet gewoon deze snelheid aanhouden, en dat 5 km lang, dan train je in ieder geval nog iets.
Direct werd er omgeschakeld naar een ingehouden op souplesse gelopen aaneengesloten  5 km loop. De 1e km werd in 4.53 gelopen,dat viel toch mee. In deze km haalde ik een Noordwijkse hardloper in Jan Cees. Bij het passeren van hem riep hij dat ik een mooi tempo liep.........,,ongeveer 5 min. de km werd door mij geantwoord in het voorbij gaan, waarop hij zei ong. 6 min de km te hardlopen, hierop gaf ik hem een motiverende duim omhoog. Niet veel later werd Co ( m'n vrouw) en Mo ( m'n schoonzus) hardlopend ingehaald. Corien moedigde me nog aan ( goed zo Sjakie). Door de harde rugwind bleef  het hardlopen lekker soepel gaan tot aan het cijfer 22,0 (foto) op het fietspad waar ik stopte met deze onverwachtse relaxte tempo loop 5 km (23.53).
Door de bossen van de Duindamse slag werd joggend de weg terug naar huis gelopen, waar ik in het midden van de bossen trainer Piet met zijn groep goede en af getrainde hardlopers nog zag trainen. De laatste km van deze training ging behoorlijk moeizaam, tegen wind en regen zorgde voor een flinke afkoeling. Thuis gekomen werd de natte kleding snel uit gedaan en direct de warme douche onder gestapt door de.............Noordwijkse beachrunner.

Bootcamp training.

Bootcamp komt overgewaaid vanuit Amerika. Daar trainden men de militairen op hun locatie waar ze gelegerd waren en ook belangrijk, in groepsverband. Dit laatste deed de legerleiding met het oog op het ophitsen van elkaar zodat in korte tijd (1uur) de algehele conditie van de militairen goed bleef. In de bootcamp training werd gebruik gemaakt van de in de omgeving voorkomende obstakels zoals bomen, bankjes, heuvels, grote keien,boomstammen,kuilen, hekken etc.
Door mijn zoon Sjaak werd ik uitgenodigd om o.l.v. zijn vriendin Chantal en met onze neef Erik -Jan (foto) een bootcamp training te gaan doen in de Noordwijkse duinen. Natuurlijk werd de uitnodiging aanvaard en wisselde een hardlooptraining in voor een bootcamp training. Eerlijkheids halve moet wel vermeld worden dat er bij mij totaal geen notie was over wat zo'n bootcamp training nu eigenlijk inhoudt.
Op een prachtige lente dag met een uitbundig schijnende zon begonnen we met zijn vieren de bootcamp training ( de training duurde 1 uur en 5 min). We liepen in een rustig tempo naar de schuine afrit, niet op het fietspad maar op het daarnaast gelegen vol met heuveltjes zijnde wandelpad. Bij de schuine afrit trainden we een aantal oefeningen waarbij de armen en de benen aan de beurt kwamen. Erg leuk vond ik de oefening waarbij over de liggende balken ( die als fietsen stalling dienen) moest worden gesprongen en daarna er onder door werd gekropen.
Chantal vond het groepsgevoel belangrijk en vertelde verder ook nog dat ze liever had dat je de oefeningen rustig (maar goed) deed i.p.v. snel en te gehaast ( dit in tegenstelling tot de Amerikaanse legerleiding die hun militairen ophitsen). Na een serie oefeningen liepen we in een rustig tempo (500 meter) naar een volgende plek(foto) waar we weer een aantal oefeningen trainden. Een van de oefeningen op deze locatie was gehurkt tegen een boom zitten. Terwijl ik op commando van Chantal deze oefening begon, moest na verloop van tijd toch even door mij verzit gaan worden daar een dikke knoest van de boom op mijn ruggengraat drukte en dat werd behoorlijk pijnlijk.
Na het trainen van de oefeningen op deze locatie werd met zijn vieren overeen gekomen om met een rustig tempo in groepsverband huiswaarts te keren om net voor het verlaten van de duinen nog enige rek en strek oefeningen te doen. Op de terugweg werd bij de schuine afrit waar het duinpad begon vanuit het niets een versnelling geplaatst door mijn zoon Sjaak en neef Erik-Jan. Samen met Chantal bleef ik in een rustig tempo hardlopen. De jonge mannen liepen steeds verder uit en verdwenen door het bochtige duinpad regelmatig uit het zicht! Dit werd Chantal te gortig en ook zij versnelde zij nam het rit aan en daarmee verdween het voorgenomen groepsgevoel uit het zicht der lede ogen van de ............Noordwijkse beachrunner.