De stranden zijn weer leeg. De herfstachtige omstandigheden waaronder op het ogenblik over het strand wordt hardgelopen , veel bewolking regen en veel wind, hebben ook wel weer ,,iets,, . Als hardloper (ster) maken wij het wisselen der seizoenen wat betreft het weer heel puur mee. Op het strand dus ( door de weeks) nog maar weinig mensen. Tijdens een van m'n duurlopen over het strand kon je ook aan de zomer attributen zien dat het strand seizoen voorbij is. Kijk eens op de foto naar het voet - volleybal net dat er maar troosteloos bij hangt, exemplarisch voor het wisselen der seizoenen.
Wel opvallend waren de velen meeuwen (foto) die de plaats van de strand recreanten hadden ingenomen. Mede debet daaraan was zeker het voedsel wat voor de meeuwen op het strand voorradig was. Velden van ,, mesheften,, (foto) strekten zich uit over de Noordwijkse stranden . Een dicht mesheft wordt door een meeuw met de snavel open gehakt waarna het witte schelpdier wat zich hierin bevindt lekker wordt opgepeuzeld. Best wel leuk is het om als hardloper(ster) over deze mesheft velden te hardlopen. Het is een gekraak van jewelste en.........de meeuwen horen je aankomen waardoor ze rap de lucht in vliegen om niet veel later zich weer achter je neer te vlijen en verder te gaan met het verorberen van deze lekkernij.
Dan werd afgelopen donderdag een duurloop ( 70 min) hard gelopen met miezer regen , bewolkt weer en een harde wind. Opvallend waren de kale kruinen van veel bomen (foto) veel bladeren waren al van de bomen af gevallen. De zin om ver weg te gaan met het hardlopen was er niet en besloot daarom een vast rondje (voorin de duinen) te gaan hardlopen. In dit rondje heb je de harde wind in de rug terwijl op de terugweg de wind ( en regen) door bossen en struiken wordt tegen gehouden. Het rondje is 1350 meter. In het tweede rondje werd ik overvallen door een barre beleving.
Om de bocht naast het fietspad in de duinen ( in het gras) liep een hert mij keihard tegemoet. Het dier schrok van mij en liep daardoor zeer angstig langs me heen de bossen in. Waarom het dier zo hard liep en heel angstig keek werd me al heel snel duidelijk. Een dertigtal meters achter het hert stormden 2 honden met razernij in hun ogen achter het dier aan. Door vlak voor een van de honden te springen en hard ,,stop,, te schreeuwen dacht ik de honden tegen te houden. Maar de blik van de honden was er een van ,, in tranche,, om het hert te pakken te krijgen, de honden raasden door achter het hert aan.
Inschatting van mij was dat de snelheid van het hert gelijk lag aan die van de jagende honden. Uithoudingsvermogen van de dieren zal bepalend voor de afloop hiervan zijn, laten we hopen in het voordeel van het hert. Op het schelpenpad ( een aantal rondjes hardlopend verder) zag ik opeens de eigenaresse , van de twee voorheen op het hert jagende honden (foto), die net na hun jacht weer aan kwamen lopen bij haar. Door mij werd een foto gemaakt van de honden. De vrouw zag het en vroeg of ik een melding ging maken.............nee hoor ,werd geantwoord, maar vertelde er niet bij dat er wel een verhaaltje over geschreven zou worden door de ..............Noordwijkse beachrunner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten