Het gebeurt niet vaak in Noordwijk aan zee dat er sneeuw valt en het dan ook nog een tijdje blijft liggen. Regelmatig zijn er hier winters waarin geen sneeuwvlok valt. Vorige week zaterdag was het zover. Vanaf 14.00 uur werd er sneeuw voorspeld en de voorspelling bleek te kloppen. Nu waren er voor mij die zaterdag middag meer redenen om niet te gaan hardlopen dan om het wel te doen. Maar het hardlopen in een besneeuwde Noordwijkse omgeving is apart , wat ook de reden was om het wel te doen. Ik begon eraan.
Goed warm aangekleed vertrok ik om 16.30 uur richting de besneeuwde duinen met de krachtige zuid oosten wind in de rug ( gevoels temperatuur - 6 graden). Bedoeling was een lopie van 4500 meter te gaan hardlopen. Over het fietspad in de duinen kon zonder problemen worden hard gelopen. Terwijl de sneeuw in de duinen bleef liggen was dat op het fietspad niet het geval(foto).
Flink genoten werd er van de besneeuwde duintjes langs het fietspad. Vooral de besneeuwde duintjes in combinatie met de groen gekleurde naaldbomen waren een pracht gezicht (foto). Tot aan de trap werd het fietspad gevolgd. Op de besneeuwde trap werd naar boven gelopen waarna ik via het schelpenpad richting huis liep. Opvallend tijdens de sneeuwrun waren de vele wandelaars die op dit tijdstip ook genoten van het mooie besneeuwde landschap.
Op het einde van de sneeuwrun werd nog een kleine lus hardgelopen(bosweg). Daar zag ik gekleed in dikke winterjassen ( met mondkapjes op) twee dames, ze hadden ook hun capuchons over het hoofd getrokken. Op een gegeven moment riep een ervan .....,,he pap , herken je ons niet,,? Het was mijn dochter Sanne die samen met haar vriendin Amber een sneeuwwandeling wandelde. Ik liep enthousiast op mijn dochters af en begroette ze hartelijk.
Sanne nam nog een foto van me. Kijk eens op de foto naar het plezier dat uitgestraald wordt tijdens de sneeuwrun door de .....................Noordwijkse beachrunner.
Superleuk deze blog!
BeantwoordenVerwijderen