Running up that hill.

Buiten het trainings schema om ging ik op de besneeuwde zondag ( 16 december)even lekker uitlopen over de besneeuwde duinen (foto) en op het strand. In de nacht was de sneeuw gevallen en onder deze omstandigheden is het altijd prettig om te joggen. Wanneer er sneeuw ligt word er door mij vaak de voorduintjes opgezocht ( op het strand, foto) om daar op de verse sneeuw te joggen, echt leuk om te doen! Het knisperen van de sneeuw onder de hardloop schoenen, het op en neer gaan over de kleine duintjes, het uitkijken van het niet uitglijden, het af en toe een glimp opvangen van de tijdens de sneeuw altijd grijze zee, het inademen van de schone lucht, het vrij zijn.......en voelen! Ik kan het doen, ik mag het doen en ik doe het! Nadat een paar bij elkaar gelegen moeilijk te belopen duintjes waren op en afgelopen stopte ik met hardlopen draaide me om en keek naar de net belopen besneeuwde duintopjes....prachtig! Een paar dagen later stond een heuveltraining op het loop programma. De hele dag was ik al aan het toeleven naar de mooie heuveltraining die tijdens de avondval gelopen zou gaan worden.
Na mijn rek en strek oefeningen liep ik om 16.45 uur de deur uit , het parkeer terrein over en hardlopend de duinen in. Na ong.  1 km arriveerde ik bij de schuine afrit. Naar rechts kijkend viel me de opkomende maan op, nog steeds bij daglicht. In het mulle zand werd door mij met de rechtervoet een streep getrokken, de heuvel training kon beginnen. Na de eerste keer heuvel op maakte ik op de top ook een streep met mijn voet in het mulle zand, van streep naar streep. Tijdens de heuvel training verdween het daglicht langzaam en veranderde in bijna donker. Het is echt betoverend om in het bijna donker met het maanlicht boven je zo'n heuvel training te lopen!

Gedicht.
Met het mooie maanlicht tijdens avondval,
Loop ik mijn heuveltraining krachtig maar bedaard.
Hup naar boven en weer naar beneden in het dal,
Mijn kuiten werken zo sterk als een paard.

Na een respectabel aantal keren de heuvel op en neer te zijn geweest maakte ik 2 foto's van de prachtige setting waarin de heuvel training werd gelopen. Op de 1e foto het aangezicht als van de machtige heuvel naar  beneden is gelopen en in het dal staat. De 2e foto is als ik op de top van de heuvel sta en naar de zee kijk. Op de terug weg over strand kon nog steeds zonder hoofdlamp de training met joggen en 5 keer 1 min.  achteruit hardlopen beëindigd worden, daar de vriendelijke maan mij flink aan het bij schijnen was! O ja......tijdens deze heuvel training schoot bij mij ook nog een song in gedachten gezongen door Kate Bush , running up that hill. Zij bezingt in dit lied de grote liefde tussen haar en d'r vriend. Ondanks de liefde hebben de twee moeite met hun relatie. Kon een man maar voor even een vrouw zijn en andersom, dat zou veel duidelijk maken over de verschillen der gevoelens. Ze eindigt dit liedje met emotie.....
If i only could, be running up that hill, with no problems!.........................but i can..............de Noordwijkse beachrunner.

125 kilometer strand!

Vorige week zaterdag stond ik bij daglicht een tijdje op het strand om de deelnemers van de West coach challenge te bekijken. De West coach challenge is een strandwedstrijd georganiseerd door leden van de Koninklijke Nederlands Reddings Maatschappij. In beginsel was dit een sportwedstrijd waarin een hardloper en fietser de gehele Nederlandse kust moest bekampen veelal  met de wind in de rug. Sinds de laatste jaren kan men deze enorme afstand tijdens deze Challenge ook alleen hardlopend doen(ong. 125 km) een mooie wedstrijd voor ultralopers(sters). Deze keer werd in Hoek van Holland gestart en werd naar Den Helder hard gelopen ( men kon ook kiezen voor de halve die in Velsen noord startte). Op het strand stond een harde( kracht 7) westen naar zuid west draaiende wind die in de rug van de sporters was. Uit ervaring weet ik dat langdurig deze wind op de rug toch een afkoelende werking heeft wat het er niet gemakkelijker op maakt. Ook de slechte stukken strand kunnen je tijdens het hardlopen flink opstropen al met al een flinke uitdaging voor het kleine koppeltje ultralopers( sters). Dat er niet veel hardlopers mee deden zal zeker te maken hebben gehad met het enorme hoge inschrijfgeld wat voor deze zware strandloop moet worden betaalt! Ten tijde dat ik op het strand stond kwam het loop/fiets koppel  Koopman/de Waard (foto's) voorbij , toen nog in goede conditie. De mannen wisten in 13 uur en 51 minuten te finishen en eindigde als laatste van de hele combi Challenge. Eerste van de 125 km strand ultraloop werd Irene Kinnegem op het ogenblik Nederlands snelste ultraloopster, zij liep deze Challenge in 11 uur en 5 minuten. Ultraloper Bas ( Katwijk) eindigde met een tijd van 12 uur en 49 minuten op een tweede plaats.
Zelf had ik vorige week een proeftraining in een fitnesscentrum.  Met mijn zwager Jack (foto) reden we met de auto naar de gym toe. Ik had mijn ultraloop rugzakje bij me waarin ik een handdoek en een bidon met water had gedaan. Tijdens de auto rit keek Jack naar mijn ultraloop rugzakje en merkte op dat de omstandigheden van dien aard waren in de gym dat er ook zonder ultraloop rugzakje op de loopband kon worden hard gelopen! In de gym waren 4 hardloop banden aanwezig. Nadat een van de hardloop banden door mijn zwager was geactiveerd begon ik mijn rustige interval training van 6 maal 1 km hard met een rust pauze van 2 minuten ( joggen), de training ging goed. Het viel me op dat als in de buitenlucht deze training wordt gedaan er bijna niet gezweet wordt maar nu in de gym stond het zweet er dik op . Positief op het trainen met de loopband was vooral de vaste snelheid die je er op kan aan houden ( door instelling van het toestel). Na afloop werd met Jack nog een gezellig  bakkie koffie gedronken en raakte nog in gesprek met een vriendelijke begeleider van de gym(thomas). Dat het hardlopen op de loopband in de gym een vervolg zal krijgen is niet aannemelijk voor de ..............Noordwijkse beachrunner.

Super hardloop voeding.

Het komt altijd onverwachts een ,, misse,, training. In de vroege ochtend begon ik aan een rustig lopie waarin ik 2 ,,dingen,, wilde doen. Eerst was daar de rekening hardlopend wegbrengen naar een klant waar ik de wanden van een mooie woonkamer had glad gepleisterd. Met een temperatuur van 0 tot 1 graad celcius en een straffe koude oostenwind liep ik al na 'n minuut uit de luwte van de huizen recht in de koude wind. Direct werd het hardlopen stroperig , de koude wind zorgde ervoor dat het hart in samenwerking met de longen moeite hadden goed bloed naar mijn bovenbeen spieren te transporteren. Nadat de rekening was afgeleverd in Noordwijk binnen liep ik via het Dompad links langs het kerkhof de villa wijk ,, de zuid,, in. Daar werd op een mooie door naaldbomen omgeven golvende weg hard gelopen, en ook in het dal van deze weg , waar de 4 ontvoerders van Freddy Heineken in eerste instantie hem klem wilde rijden en ontvoeren. Op het laatste moment besloten de ontvoerders niet op deze plaats maar Freddy Heineken in Amsterdam te ontvoeren.
Niet veel later werd de zuid boulevard opgelopen in laag tempo met de nog steeds stroperig aanvoelende benen. In plaats van via de laatste afrit van de boulevard het strand op te lopen liep ik nog naar een afrit verder de duinen in om daarna het strand op te lopen en dan rechts weer richting huis te gaan. Op het strand blies de koude oostenwind nu vol op mijn lichaam waardoor het hardlopen steeds slechter ging. Dan maar wandelen was de gedachten maar dat werd het niet. Zodra er gewandeld werd veranderde het niet warm zijn in ......koud worden. Hup ...maar weer hardlopen dan...het moet er niet hebben uit gezien, maar buiten een verdwaalde meeuw en mezelf was er verder niemand op het kille koude strand om het geporrel te aanschouwen....het  valt niet altijd mee een beachrunner te zijn! Wel was ik kwaad op mezelf...hoe kon ik nou zo stom zijn geweest om nog een afrit aan mijn lopie te plakken , stommeling. Koud en slap arriveerde ik bij een bakkertje in de Hoofdstraat om een halfje gesneden casino wit brood te kopen (m'n tweede ding tijdens dit lopie). Het brood werd in mijn ultraloop rugzakje gedaan waarna over de noord boulevard ( in de luwte van de gebouwen) naar huis werd geporreld. In ons warme en gezellige huis kwam ik gelukkig snel weer op temperatuur.
O ja...... het volgende is wel leuk om te vertellen, het gaat over alternatieve hardloop kracht training (garnalen trekken) en super hardloop voeding ( de gevangen garnalen opeten). Van het garnalen trekken ( vangen, dat doe ik jaarlijks een paar keer) krijg je sterke been spieren . Door het waadpak ( wat je aan heb in het zeewater) en de dikke winter kleding ben je al snel 8 kilo zwaarder dan je eigen lichaamsgewicht, waarmee je dus in zeewater een net voort moet trekken waarbij vooral de beenspieren en midden lichaam flink aan de bak moeten, waardoor ze flink aan sterken. Wanneer de gevangen garnalen gekookt en gepeld zijn (foto's) kan je op de volgende manier de heerlijke garnalen consumeren! 2 casino wit sneetjes worden ingesmeerd met whisky..cocktail saus. Hierop worden de garnalen gedaan waarna er zout en peper wordt opgestrooid ( foto) . Heel smakelijk kan ik jullie vertellen en ...........garnalen zijn een koolhydraat vrije voedingsbron rijk aan eiwitten, calcium en omega 3 vetzuren. Tenslotte is de roze kleur van de garnalen ( carotenoide) een krachtige antioxidant, kortom, een super hardloop voeding voor de ...........Noordwijkse beachrunner.