In het spoor van de herten.

De training die afgelopen week werd hard gelopen was er een waar het hardlopen bij mij om draait, hardlopen in de natuur de struinpad training. Al zal er nooit geen hardloop wedstrijd meer worden georganiseerd hardlopen in de natuur zou voor mij een reden zijn om te blijven hardlopen.
Tijdens de auto rit vanaf mijn huis naar het parkeer terrein van Langervelderslag werd al door mooie met herfst kleuren getooide bossen gereden, de opkomende zon scheen uitbundig en accentueerde nog eens de kleuren. Dit beloofde veel goeds , het waren de juiste voortekenen voor een super training.
De training werd begonnen op het fietspad dat van het Langeveld naar Zandvoort

gaat. Bij de eerste afrit links het strand op en dan rechts naar de palen rij die ,,Noordvoort,, begrenst.
Na een stijle klim werd boven op de duinen gelopen waar mijn adem in de keel stokte. Vlak voor me liepen 3 herten met grote geweien,  ze keken naar me om en liepen rustig een eindje van me vandaan. Tegen de zon in nam ik met mijn mobiel een pracht foto van de 3 herten (foto), kippenvel als nu nog naar de foto gekeken wordt.
Op het struinpad werd verder  hard gelopen. Opvallend op het struinpad waren de vele sporen van herten (foto). Volgens mij hebben de herten een wildpad van het struinpad gemaakt want wanneer ik even het pad niet meer zag werd  naar de herten sporen uit gekeken (foto) en kwam weer op het juiste pad..........ik liep in het spoor van de herten!!!
Het avontuurlijke struinpad werd gevolgd tot aan de palen rij aan de Zandvoort kant (foto) waar ik weerom keerde. Voordat de terugtocht werd begonnen stond ik even stil om te genieten van de mooie duinen en het vlakke strand waarop veel meeuwen zaten terwijl op het rustige blauwe zeetje ook flink wat meeuwen dobberden.
Op de terugweg liep het struinpad langs diepe stuifkuilen . Bij de eerste paar stuif kuilen werd bovenop hard gelopen, op een smalle zandrichel van niet meer dan 30 cm. Breed (foto). Stap niet teveel naar rechts want een val in de diepe stuifkuil is niet denkbeeldig. Zelf moest ik me 'n keer aan het geel groene helm gras vasthouden (stevig genoeg) anders had het mij bijna gebeurd.
Richting het uitkijk punt ,,Noordvoort,, liep het struinpad over en langs de prachtige blonde duinen (foto) altijd fijn om in zo'n mooie setting te mogen hardlopen. Schrikken was het toen na het maken van de foto verder werd hard gelopen en plots vanuit de lage begroeing een vogel vlak voor me langs met veel kabaal de lucht in vloog.
Bij de palen rij aan de kant van het Langeveld werd vanuit de zeereep het strand weer opgelopen. Echt snelheid maken ging niet meer omdat het heuvel op en af lopen in het mulle zand, waaruit het struinpad hoofdzakelijk bestaat , toch wel in mijn benen had door gewerkt. Maar ja.......de geweldige beleving van de machtige training vergoedde alles voor de .............Noordwijkse beachrunner.