Intensieve explosiviteitstraining.

De bovenstaande training zal niet echt gemeengoed zijn in het hardloop gebeuren. De meeste hardlopers(sters) werken alleen maar aan hun duurvermogen door hun rondje ( beginnend vanaf ongeveer  5 km) te hardlopen. Een aantal ervan lopen heuveltraining ( op 70% naar boven, dat wordt door mij gedaan) en een ander deel doen veel oefeningen om hun core stabiliteit te verstevigen.
De intensieve explosiviteitstraining is een trainings methode om in zo'n kort mogelijke tijd zoveel mogelijk kracht te genereren!
Terwijl een aantal trainers met hun sporters de sportprestatie zagen vergroten door deze zware korte training waren eenzelfde aantal trainers en hun sporters niet overtuigd van het nut van deze training.
Door mijn zoon Sjaak werd ik uitgenodigd om onder leiding van hem zo'n intensieve explosiviteitstraining te gaan hardlopen. Terwijl ik zelf niet overtuigd was van het nut van de training  vertelde hij dat door regelmatig deze training te doen de kracht,snelheid,uithoudingsvermogen en coördinatie flink ondersteund zou worden..........we begonnen eraan !!
Met Corien op de fiets liepen we samen op het fietspad in de duinen een kilometer rustig in (foto). Aangekomen bij de schuine afrit wandelden we rustig de afrit op. Boven op de afrit werd door Sjaak het een en ander uitgelegd over de training (foto).
Hij vertelde dat we een aantal keren vanaf het strand sprintend de afrit zouden oplopen waarbij we ieder de maximale hartslag moesten halen. De maximale hartslag werd berekend door het getal 220 - min je eigen leeftijd , en dat per minuut.
Voordat we begonnen met het op sprinten van de mul zand heuvel werden op het strand een aantal steigerungs gelopen ( korte op volle snelheid lopende sprints) en een aantal rek en strek oefeningen gedaan ( foto). Nadat Sjaak met zijn voet een streep in het strand zand had getrokken begonnen we aan de eerste keer voluit de afrit op te lopen (foto).
Halverwege de mul zand heuvel voelde ik de verzuring al in de benen slaan maar aanmoedigingen van Sjaak hielpen me naar boven waar het flink uit hijgen was. Op mijn pols probeerde ik de hartslag te vinden wat niet lukte. M'n zoon opperde om na de volgende sprint heuvel op de hartslag bovenin mij  hals te zoeken wat wel ging.
Na een lange rust periode waarbij de hartslag weer normaliseerde begonnen we een tweede keer sprintend de mul zand heuvel op te lopen. De benen werd door mij al niet meer ,,gevoeld,, en boven op de afrit aangekomen werd door mij in de hals de hartslag opgenomen..........wat ging dat snel........en wel een slag onder de uitgerekende maximale hartslag.
Na weer een lange rust periode werd nog voor een derde (laatste) keer de mul zand heuvel op gesprint.  Meting van de hartslag wees nu uit dat er maar liefst 3 slagen meer door het hart werd geslagen dan de uitgerekende maximale hartslag van de .................Noordwijkse beachrunner.